شورش اونین
From Wikipedia, the free encyclopedia
شورش اونین یا جنگ اونین (به ژاپنی: 応仁の乱 Ōnin no Ran) جنگی بود که بر سر مسئلهٔ جانشینی آشیکاگا یوشیماسا (۱۴۹۰–۱۴۳۵) بین دو خاندان قدرتمند ژاپن درگرفت. در این جنگ هوسوکاوا کاتسوموتو که طرفدار برادر شوگون بود تحت عنوان سپاه شرقی با یامانا موچیتویو (سوزن) که از پسر شوگون طرفداری میکرد، تحت عنوان سپاه غربی در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. مرکز اصلی این جنگ در کیوتو بود و پس از یازده سال جنگ بیش از نیمی از کیوتو سوخت و به ویرانه تبدیل شد.
جنگ اونین | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
یک نقاشی قرن نوزدهم توسط اوتاگاوا یوشیتورا، که نبردی از جنگ را به تصویر میکشد | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
سپاه شرقی:[1]
|
سپاه غربی:[1]
| ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
|
| ||||||
قوا | |||||||
ح. ۱۶۰٬۰۰۰[2] | ح. ۱۱۶٬۰۰۰[2] |
این جنگ آغاز دوره سنگوکو یا «دوران جنگهای داخلی» ژاپن بود. دوره سنگوکو یک مبارزه طولانی برای سلطه فردی دایمیو (امیر محلی) بر کل ژاپن بود در طول این دوره سه نفر قصد داشتند ژاپن را تحت لوای یک حکومت متحد دربیاورند، این سه نفر عبارت بودند از اودا نوبوناگا (۱۵۸۲–۱۵۳۴)، تویوتومی هیدهیوشی (۱۵۹۸–۱۵۳۶)، توکوگاوا ایهیاسو (۱۶۱۶–۱۵۴۳). در سال ۱۵۷۳ اودا نوبوناگا به دوره موروماچی (دوره موروماچی سه زیردوره دارد و آخرین زیردورهٔ آن دوره سنگوکو نامیده میشود) پایان داد و کنترل خود را بر تمام ژاپن گسترش داد.[3]