شیست سبز
From Wikipedia, the free encyclopedia
شیست سبز سنگ دگرگونی است که تحت دما و فشار پایین و معمولاً بر اثر دگرگونی ناحیه ایی، غالباً در دماهای ۳۰۰ تا ۴۵۰ درجهٔ سانتی گراد (۵۷۰ تا ۸۴۰ درجهٔ فارنهایت) و فشار ۲ الی ۷ کیلوبار(۱۴٬۵۰۰ الی ۵۸٬۰۰۰ پوند بر اینچ مربع psi) شکل گرفتهاست.[1] شیست سبز معمولاً دارای مقادیر فراوانی از کانی سبز همانند کلریت، سرپانتین، اپیدوت و کانیهای صفحه ای همچون موسکویت و سرپانتینهای صفحه ای میباشد.[1] صفحه ایی بودن سبب تمایل به جدایش یا شیستوارگی میگردد. سایر کانیهای معمول در این سنگ شامل کوارتز، ارتوکلاز، تالک، کانیهای کربناته و آمفیبول (اکتینولیت) میباشد.[1]
شیست سبز زمینهٔ اصلی تعریف سنگ شناختی سنگهای مافیک آتشفشانی دگرگونی یا دگرسانی است. در اروپا واژهٔ پاراسینیت در برخی موارد برای این نوع از سنگها به کار برده میشود. برخی اوقات گرین استون، شیست سبزی محسوب میگردد اما میتواند نوعی از سنگ بدون شیست وارگی و به خصوص از نوع متابازالت (اسپیلیت یا پیکیریت) باشد. رنگ سبز این سنگ بر اساس فراوانی و غالب بودن کانیهای سبز کلریت، اکتینولیت و اپیدوت میباشد. با این حال در صورتی که پیروکسنهای اولیه به کلریت یا اکتینولیت تبدیل نگردند، رنگ بازالتها کاملاً سیاه باقی میماند. به منظور توصیف نام یک سنگ میبایست از حالت شیست وارگی یا در برخی موارد از برگ وارگی یا لایه بندی استفاده نمود. سنگهای مشتق شده از بازالت، گابرو یا سنگهای مشابه شامل کانیهای فلدسپار پلاژیوکلاز غنی از سدیم، کلریت، اپیدوت و کوارتز میباشند.[2]