عربی نوین معیار
From Wikipedia, the free encyclopedia
عربی نوین معیار (عربی: اللغة العربية الفصحى 'شیواترین زبان عربی')، عربی معیار یا عربی ادبی، نوع معیار و ادبی زبان عربی است که در نوشتار و در بیشتر مکالمات در سراسر جهان عرب برای آسان کردن معاشرات و ارتباطات به کار میرود. این زبان همچنین بهعنوان یک زبان چندقطبی در نظر گرفته میشود.
عربی نوین معیار | |
---|---|
العربیة الفصحی، عربی فصیح[note 1] | |
بیان | /al ʕaraˈbijja lˈfusˤħa:/, انواع را ببینید[note 2] |
منطقه | درجه اول در اتحادیه کشورهای عرب، در خاورمیانه و شمال آفریقا؛ و در شاخ آفریقا؛ زبان مقدس اسلام |
شمار گویشوران | هیچ (بدون تاریخ)[1] (فقط زبان دوم)[note 3] |
زبانهای آفروآسیایی
| |
گونههای نخستین | عربی باستان
|
الفبای عربی | |
وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در | ۲۷ دولت[2] فهرست
|
تنظیمشده توسط | شورای بینالمللی زبان عربی |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | arb |
فهرست لینگوییست | arb-mod |
گلاتولوگ | stan1318 [3] |
توزیع زبان عربی نوین معیار بهعنوان یک زبان اداری در جهان عرب. تنها زبان رسمی (سبز)؛ یکی از زبانهای رسمی (آبی). | |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
بیشتر پژوهشگران و ادیبان غربی دو نوع معیار را برای عربی مشخص کردهاند: عربی کلاسیک (اللغة العربیة التراثیة) قرآن و ادبیات ابتدایی اسلامی (سدههای ۷ تا ۹ میلادی) و عربی نوین معیار (اللغة العربیة المعیاریة الحدیثة)، همچنین عربی نوین نوشتاری که امروزه زبان نوشتاری و معیار عربی است. عربی نوین معیار بر پایهٔ عربی کلاسیک است و تفاوتهای این دو نوع از زبان عربی هم در سبکها و شیوههای گفتاری و نوشتاری، مستقیماً مربوط به نوینسازی و سادهسازی میشود. اغلب گویشوران عربی این دو نوع عربی را دو گونهٔ کاربردی یک زبان در نظر میگیرند، اگرچه این دو گونهٔ کاربردی میتواند به عنوان «فصحی العصر» و «فصحی التراث» معرفی شدهباشد.