عصب محیطی
From Wikipedia, the free encyclopedia
یک عصب محیطی یا عصب یا پَی (به انگلیسی: Peripheral nerve)، بخشی از دستگاه عصبی محیطی است که خود از مجموعه رشتههای عصبی (فیبرهای عصبی)[1] تشکیل میگردد. فیبرهای عصبی در داخل یک عصب محیطی، به دستههایی تقسیم میشوند که هر کدام یک فاسیکول[2] (دسته عصبی) نامیده میشوند.[3] اعصاب محیطی حاوی رشتههای عصبی مختلف جهت عضلات، پوست، عروق، مفاصل، استخوانها و غدد هستند.
دستگاه عصبی محیطی شامل ۳۱ جفت عصب نخاعی، دوازده جفت عصب مغزی (به غیر از بویایی و بینایی) و دستگاه عصبی خودکار است.