فام
From Wikipedia, the free encyclopedia
فام (به انگلیسی: hue) یکی از سه ویژگی اصلی هر رنگ (به همراه روشنی و اشباع) است که طبق تعریف[1] نشاندهندهٔ شباهت یا تفاوت یک رنگ از یکی از عوامل اصلی، آبی، قرمز، زرد و سبز است. فام یا تهرنگ، صفتی از رنگ است که جایگاه آن را در سلسله رنگی (از قرمز تا بنفش)، مشخص میکند. در واقع درجه رنگین بودن خود رنگهاست.
در نظریه رنگ و هنرهای تجسمی سه رنگ اصلی قرمز، آبی و زرد و دو نارَنگ (فاقد رنگدانه) سیاه و سفید وجود دارد. شباهت یا تفاوت یک رنگ از یکی از عوامل اصلی قرمز، آبی و زرد را فام میگویند.[2] رنگها به دو دسته کلی فامدار (قرمز، آبی، زرد و…) و بیفام (سیاه، سفید و خاکستری) تقسیم میشوند.
در حقیقت منظور از فام همان کیفیت رنگین بودن رنگهاست. وقتی از یک رنگ صحبت به میان میآید، منظور تهرنگ یا فام خاصی میباشد؛ بنابراین رنگها به نام تهرنگ یا فام آنها، یا در واقع بخشی از طول موج نوری که بازمیتابانند، نامیده میشوند؛ مثل سبز، قرمز یا نارنجی. علیرغم اینکه تعداد بسیار زیادی رنگ وجود دارد، تنها تعداد محدودی از آنها دارای اسم مشخصی هستند که بدون هیچ پیشوند و پسوندی دلالت بر رنگشان دارد؛ مانند قرمز، زرد و آبی. سایر رنگها معمولاً با پیشوند و پسوندهایی که به اسمشان اضافه میشود، مشخص میشوند. مانند: سبزآبی، قرمزبنفش، آبی تیره، سبز روشن، ارغوانی، فیروزهای، سبز زیتونی، زرد لیمویی، قهوهای و آبی آسمانی.