قانون اساسی اسرائیل
From Wikipedia, the free encyclopedia
قوانین اساسی اسرائیل (عبری: חוקי היסוד، آوانگاری: Ḥukey HaYesod) سیزده قانون شبه قانون اساسی دولت اسرائیل است که برخی از آنها فقط با رای اکثریت در کنست قابل تغییر میباشند (با شرایطی متفاوت برای هر یک از قوانین اساسی و بخشهای مختلف آن). بسیاری از این قوانین مبتنی بر آزادیهای فردی است که در اعلامیه استقلال اسرائیل ذکر شده.[1]
قوانین اساسی به شکلگیری و نقش نهادهای اصلی دولت و روابط بین مقامات دولتی میپردازد. آنها همچنین از حقوق مدنی کشور محافظت میکنند، اگرچه برخی از این حقوق قبلاً در قوانین عرفی توسط دادگاه عالی اسرائیل محافظت میشد.[2] اصل قانون اساسیِ کرامت و آزادی انسانی، از جایگاه فوق قانونی برخوردار است و به دیوان عالی این اختیار را میدهد که هر قانونی را که با آن مغایرت دارد سلب صلاحیت کند و همچنین از آن در برابر مقررات اضطراری محافظت میکند.[3][4] قوانین اساسی به عنوان پیش نویس فصلهای قانون اساسی آینده اسرائیل در نظر گرفته شده بود، که تصویب آن از سال ۱۹۵۰ به تعویق افتادهاست. آنها عملاً به عنوان یک قانون اساسی عمل میکنند تا زمانی که در آینده در یک قانون اساسی رسمی، واحد و مکتوب ادغام شوند. اسرائیل یکی از شش کشوری است (به همراه کانادا، نیوزلند، سن مارینو، عربستان سعودی و بریتانیا) که به طور کامل یا جزئی بر اساس قانون اساسی غیرمدون متشکل از قانون اساسی مادی (بر اساس موارد و سوابق)، قانون عرفی و مفاد این قوانین رسمی عمل میکنند.[5]