قانون هابل
مشاهدهای در کیهانشناسی فیزیکی / From Wikipedia, the free encyclopedia
قانون هابل (به انگلیسی: Hubble's law) یا قانون هابل-لومتر، قانونی در اختر فیزیک و کیهانشناسی است که فرض میکند که جهان با سرعتی ثابت که برای تمام زمانها ثابت است، در حال گسترش است. این اندیشه از شناخت دو پدیده به دست آمده. یکی اینکه: آن دسته از جرمهای آسمانی که در ژرفای بیرون از کهکشان راه شیری (کهکشان بیرونی) هستند؛ و بیشتر آنها بیش از ۱۰ مگا پارسک از زمین دورند٫ همگی از پدیدهُ انتقال به سرخ نشان دارند؛ این خود به معنی داشتن شتاب در دور شدن از زمین است.
دیگر اینکه اندازهگیری این شتاب دور شدن از زمین، نشان داده که برای ستارگانی که در فاصلههای کمتر از چند مگا پارسک در کهکشان درونی جا دارند این شتاب متناسب با فاصلهُ آنها از زمین است. از این دو گواه خردپذیر و دیدنی (قابل رؤیت) باورهای گسترش جهان؛ انبساط جهان و جهان قابل مشاهده را میتوان پذیرفت.[1]