قشقایی
یکی از اتحادیههای ایلی ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
قشقایی یا ایل قشقایی یکی از اتحادیههای ایلی[یادداشت 1] ایران است. بیشتر قشقاییها ریشهای ترک دارند و تقریباً تمامشان به گویشی از زبانهای ترکی اغوز غربی صحبت میکنند که خود آن را ترکی مینامند.[1] قشقاییها شیعهمذهب هستند و در ادوار گوناگون تاریخی همانند نیاکان کوچرو و چادر نشین خود، به مناطق استان فارس مهاجرت کرده اند. خاستگاه این قوم همانند دیگر اقوام ترک آسیای میانه است .[5]
کل جمعیت | |
---|---|
حدود ۶ میلیون نفر، مجموع تقریبی جمعیت مناطق قشقایی نشین[2][3][4] | |
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
ایران: ساکن در استانهای فارس، اصفهان، چهارمحال و بختیاری، بوشهر، کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان[نیازمند منبع] | |
زبانها | |
ترکی قشقایی | |
دین | |
اسلام؛ تشیع | |
قومیتهای وابسته | |
دیگر اقوام ایرانی |
مرکز اصلی این ایل استان فارس است. اما به دلیل وسعت اراضی و قلمرو در دیگر استانها نیز ساکن هستند. از این جمله میتوان به استانهای کهگیلویه وبویراحمد (گچساران)، چهارمحال و بختیاری (بروجن، سامان، کیان، جونقان، بلداجی، طاقانک، بارده، هرچگان)، خوزستان (هفتکل) و (زیدون)، اصفهان (شهرضا،[6] قسمتهایی از سمیرم، دهاقان، فریدن، چادگان و لنجان) و بوشهر (دشتستان و دشتی) یزد (ابرکوه) اشاره نمود. قشقاییها در دورههای مختلف به این سرزمین ها ییلاق قشلاق کرده اند.
قشقاییها صاحب زیباترین اسب های عربی هستند که شاید در دنیا بی نظیر باشد. طی قرون متمادی قشقایی ها این نوع اسب را برای شکار پرورش داده اند. یک سوارکار قشقایی و اسبش ماهرترین ذوج یک عنصر شکار را تشکیل می دهند. هنگام شکار کافی است که سوار کار فقط اسب خود را به طرف شکار هدایت نماید، پس از آن اسب مثل تازی خودش شکار را دنبال می کنند.[7]