لیگ فوتبال استان تهران
From Wikipedia, the free encyclopedia
لیگ فوتبال استان تهران که در گذشته با نامهای مسابقات قهرمانی باشگاههای تهران و جام باشگاههای تهران شناخته میشد، که در گذشته بالاترین سطح فوتبال در کشور بوده لیگ برتر بزرگسالان تهران در چهارمین سطح از فوتبال ایران و بعد از لیگ دسته سوم فوتبال ایران قرار دارد. قهرمان این جام به مسابقات کشوری لیگ دسته سوم فوتبال ایران راه مییابد و جواز حضور در جام حذفی را کسب میکند. این لیگ که نخستین دوره آن در ۱۲۹۹ برگزار شد، قدیمیترین لیگ فوتبال در ایران است.[1]
بنیانگذاری | ۱۳۰۲ |
---|---|
کشور | ایران |
کنفدراسیون | ایافسی |
شمار تیمها | ۱۶ |
سطح در مسابقات | پنج، زیر گروه جام تخت جمشید |
صعود به | لیگ دسته سوم فوتبال ایران |
سقوط به | زیر گروه تهران |
جام(های) داخلی | جام حذفی فوتبال ایران |
قهرمان کنونی | باشگاه فوتبال داماش تهران |
موفقترین تیم | باشگاه فوتبال تاج (۱۳ قهرمانی) |
پخش تلویزیونی | IRIB |
وبگاه |
باشگاه باشگاه فوتبال استقلال (تاج تهران) با ۱۳ قهرمانی در این لیگ، پرافتخارترین تیم این تورنمنت محسوب میشود. نخستین دوره رسمی مسابقات جام باشگاههای تهران در ۱۳۰۲ برگزار شد و تا پیش از برگزاری مسابقات فوتبال سراسری در ۱۳۴۹ خورشیدی، سطح اول فوتبال ایران و بالاترین سطح فوتبال ایران محسوب میشد[2] و مهمترین تیمهای باشگاهی و بازیکنان اصلی تیم ملی ایران در این مسابقات شرکت میکردند و در سال ۱۳۴۹، قهرمان این مسابقات، تیم تاج، به عنوان نماینده ایران راهی مسابقات باشگاهی قهرمانی آسیا ۱۹۷۰ شد. این لیگ در دهه ۶۰ نیز با برگزار نشدن لیگ سراسری در ایران به علت جنگ تحمیلی، دوباره به سطح اول فوتبال ایران و مهمترین لیگ ایران تبدیل شد. این مسابقات در ساختار فوتبال ایران این مسابقات همواره با تنزل سطح رو به رو شده بهطوریکه از بالاترین سطح در سالهای دهه ۱۳۶۰ به سطح پنجم در دهه ۱۳۸۰ تنزل پیدا کردهاست. با این وجود در سالهای ۱۳۵۰، ۱۳۶۸ و ۱۳۷۰ و در کنار برگزاری مسابقات سراسری در ایران، جام باشگاههای تهران با شرکت تیمهای اصلی تهران و به موازات مسابقات سراسری برگزار شد و ارزش خیلی بالایی داشت.
لیگ فوتبال تهران در طی تاریخش با تغییرات فراوانی مواجه شده، از جمله تعداد تیمهای حاضر در لیگ، نحوه برگزاری مسابقات، زمان آغاز و پایان مسابقات و این لیگ هیچگاه قالب ثابتی نداشت. همچنین این لیگ در سالهای زیادی همچون ۱۳۲۹، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ و ۱۳۴۲ برگزار نشد یا در سالهای همچون ۱۳۴۳، ۱۳۵۰، ۱۳۵۸، ۱۳۵۹ و ۱۳۶۳ نیمهکاره رها شد.