ماستسل
From Wikipedia, the free encyclopedia
یک سلول ماست یا مَست (به آن ماستوسیت یا لابروسیت[1] هم میگویند) یک سلول مهاجر از بافت پیوندی است که شامل ریزدانه (گرانول)های غنی از هیستامین و هپارین است که رنگ تیره دارند. این دانهها شبیه به دانههای بازوفیلها هستند. با این تفاوت که دانه بازوفیل درشت تر است. بخصوص، نوعی گرانولوسیت است که از سلولهای بنیادی میلویدی مشتق شده و بخشی از سیستم ایمنی و نوروایمنی میباشد. سلولهای ماست توسط پاول ارلیش در ۱۸۷۷ کشف شدند. گرچه که سلولهای ماست بیشتر به خاطر نقششان در آلرژی و آنافیلاکسی شناخته میشوند، آنها نقش محافظتی مهمی را نیز در ارتباط با درمان زخم، رگ زایی، تحمل ایمنی، دفاع در مقابل عوامل بیماریزا و عملکرد سد خونی-مغزی بر عهده دارند.[2][3] ماست سل های در مغز استخوان از سلول های میلوئیدی ساخته و در بافت های پیوندی بالغ میشود ماست سل ها علاوه بر پاتوژن ها باکتری های گرم منفی را مصرف و آنتی ژن مخصوص آن را تحویل لنفوسیت های در حال استراحت میکند علاوه بر این بیشترین تعداد ماست سل ها در لوله گوارش و پوست میباشد این گلبول سفید جزو سلول های فاگوسیت است
سلول مست هم از نظر ظاهری و هم عملکرد بسیار شبیه بازوفیلها هستند، که نوع دیگری از گلبولهای سفید خونی میباشند. گرچه که ابتدا تصور میشد که سلولهای ماست همان بازوفیلهای مقیم بافتها هستند، اما نشان داده شد که این دو سلول از رده خونی متمایزی نشأت گرفته و نمیتوانند یکی باشند.[4]