مدارگرد شناسایی مریخ
From Wikipedia, the free encyclopedia
مدارگرد شناسایی مریخ (به انگلیسی: MRO – Mars Reconnaissance Orbiter)یک فضاپیمای چندمنظوره ناسا میباشد که برای شناسایی و اکتشاف مریخ از روی مدار، طراحی شدهاست. هنگامیکه این مدارگرد به مدار مریخ رسید، به پنج فضاپیمای دیگر در مدار یا روی سطح آن سیاره پیوست: نقشهبردار سراسر مریخ، مارس اکسپرس، ادیسه مریخ و دو مریخنورد؛ و سپس به بیشترین رکورد عملکرد یک فضاپیما در اطراف مریخ رسید. این فضاپیمای ۷۲۰ میلیون دلاری توسط لاکهید مارتین و زیر نظر آزمایشگاه پیشرانه جت ساخته شدهاست. پرتاب آن در ۲۱ مرداد ۱۳۸۴، در ۱۹ اسفند ۱۳۸۶ به مدار مریخ دست یافت، و در آبان ۱۳۸۵ پس از ۵ ماه ترمز هوایی، به مدار نهایی علمی خود رسید و فاز اولیه علمی را شروع کرد.
مدارگرد شناسایی مریخ شامل یک دسته از افزارهای علمی از قبیل دوربینها، طیفسنجها و رادار هستند که برای کاوش زمینچهرها، چینهشناسی، کانیها، و یخ مریخ میباشند؛ که اینها راه را برای فضاپیماهای آینده با نشاندادن چگونگی وضع هوای روزانه و سطوح، عوامل بالقوه سطوح فرود، و میزبانی ارتباطات جدید از راه دور باز میکنند. سامانه ارتباط از راه دور مدارگرد شناسایی مریخ از همه ماموریتهای میانسیارهای پیشین اطلاعات بیشتری را به زمین فرستادهاست و این مدارگرد بیشترین توانایی ایستگاه بازپخش ماهوارهای را برای ماموریتهای آینده خواهد داشت.[1]
مدیریت این پروژه را آزمایشگاه پیشرانه جت از مؤسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادینا، کالیفرنیا برای هیئت مدیره مأموریت علمی ناسا در واشینگتن دیسی، بر عهده دارد.