معماری هندی
From Wikipedia, the free encyclopedia
شبهقارهٔ هند، دارای سه منطقهٔ جغرافیایی خاص است:
- شمال شرقی: محل کوههای هیمالیا و مأوای سنتی خدایان بودند.
- شمال غربی: منطقهٔ حاصلخیز
این مقاله ممکن است برای مطابقت با استانداردهای کیفی ویکیپدیا نیازمند بازنویسی باشد. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
۳. جنوب رشته کوههای هیمالیا که درههای رودهای سند و گنگ در آنها قرار دارند. نخستین فرهنگ بزرگ هند در ۳۰۰۰(ق. م) در علیای درهٔ سند متمرکز شده بود.
موهنجودارو و هاراپا در پاکستان امروزی، از مناطق اصلی گسترش این فرهنگ هستند. هنر هند، تا ورود اقوام آریایی به آن سرزمین، به صورت ممتد ادامه داشت و در زمینههای گوناگون، دارای پیشرفت قابل توجهی بود. هجومهای آریاییان را که در حدود ۱۸۰۰ سال (ق. م) آغاز شد، میتوان علت بروز گسست در هنر هندی دانست.[1][2]