مقدمهای بر فرگشت
From Wikipedia, the free encyclopedia
به فرایند تغییر گونههای حیات طی زمان و در طول نسلها، فرگشت گفته میشود. رشتهٔ زیستشناسی فرگشتی به بررسی اینکه چگونه و چرا این فرگشت اتفاق میافتد میپردازد. یک جاندار (به انگلیسی: organism) از والدینش ویژگیهایی از طریق ژنهایش به ارث میبرد. تغییرات در این ژنها (که جهش خوانده میشود) میتواند ویژگیهای نو در فرزندهای نظام زیستی تولید کند. اگر این ویژگیهای نو باعث بشود که فرزندها بهتر بتوانند با محیط خارجی وفق پیدا کنند، در زنده ماندن و تولیدمثل موفقتر خواهند بود. به این فرایند انتخاب طبیعی گفته شده، و باعث میشود که ویژگیهایی که مفید هستند، عمومیتر شوند. در طول نسلهای فراوان، یک جمعیت میتواند آنقدر ویژگیهای نو کسب کند که به یک گونهٔ نویی از جانداران تبدیل شود.[1][2]
نظریهٔ فرگشت در سال ۱۲۳۸ هجری خورشیدی (۱۸۵۹ میلادی) و با انتشار کتاب «دربارهٔ مبدأ گونهها» توسط چارلز داروین به وجود آمد. افزونبر این، کار گرگور یوهان مندل با گیاهان به توضیح الگوهای وراثتی ژنها کمک کرده و منجر به فهمی از نحوهٔ عملکرد سیستم وراثتی شد.[3] اکتشافات بعدی در زمینهٔ نحوهٔ جهش ژنها به همراه پیشرفتها در رشتهٔ «ژنتیک جمعیت»، توضیحات بیشتری در زمینهٔ نحوهٔ عملکرد فرگشت فراهم آورد. دانشمندان امروزه فهم به نسبت خوبی نسبت به پیدایش گونههای نو دارند. آنها فرایند به وجود آمدن گونهٔ نو را هم در آزمایشگاه و هم در طبیعت مشاهده کردهاند. این دیدگاه مدرن از فرگشت، مهمترین نظریهٔ علمی موجود برای کمک به فهم حیات میباشد.