نجیبزادگی فرانسوی
From Wikipedia, the free encyclopedia
نجیب زادگی فرانسوی (فرانسوی: la noblesse) یک طبقه اجتماعی دارای امتیازات در فرانسه در قرون وسطی و دوران اولیه مدرن تا انقلاب در ۱۷۹۰ بود. نجیب زادگی در سال ۱۸۰۵ با حقوق محدود به عنوان طبقه نخبه از امپراتوری اول تا سقوط پادشاهی ژوئیه در ۱۸۴۸، که همه امتیازات برای همیشه لغو شد، احیا شد. اعطای عناوین موروثی، بدون امتیاز، تا سقوط امپراتوری دوم در سال ۱۸۷۰ همچنان ادامه داشت. آن عناوین در بین فرزندان شان به عنوان یک قرارداد اجتماعی و بخشی از نام قانونی افراد مربوطه باقی ماندند.
در سیستم سیاسی فرانسه قبل از انقلاب، نجیبزادگان، رسته دوم رستههای اجتماعی را تشکیل میدادند (روحانیت کاتولیک در رسته اول و بورژوازی و دهقانان در رسته سوم جای داشتند). اگرچه عضویت در طبقه نجیبزاده بهطور عمده ارثی بود، اما محفلی کاملاً بسته نبود. افراد جدید توسط سلطنت به نجیبزادگی منصوب میشدند، یا میتوانستند حقوق و عناوین خریداری کنند، یا از طریق ازدواج به آنها بپیوندند.
منابع در مورد تعداد واقعی اشراف در فرانسه متفاوت هستند. با این حال، بهطور نسبی، این گروه از کوچکترین طبقات نجیبزاده در اروپا بود. برای سال ۱۷۸۹، فرانسوا بلوش، مورخ فرانسوی، رقمی بالغ بر ۱۴۰٬۰۰۰ نجیبزاده (۹۰۰۰ خانواده نجیبزاده) را ارائه میدهد و بیان میکند که حدود ۵٪ از نجیبزادگان تا قبل از قرن پانزدهم میتوانستند ادعای نسب از نجیبزادگان فئودالی را داشته باشند.[1] با احتساب کل جمعیت ۲۸ میلیون نفر، این فقط ۰٫۵ درصد میشود. گوردون رایت، مورخ، رقمی بالغ بر ۳۰۰۰۰۰ نجیبزاده ارائه میدهد (از این تعداد ۸۰۰۰۰ نفر از نجیبزادگان سنتی)،[2] که با برآورد ژان دو ویگری، مورخ،[3] یا کمی بیش از ۱٪ سازگار است. از نظر مالکیت زمین، در زمان انقلاب، املاک نجیبزادگان حدود یک پنجم زمین را شامل میشد.[4]