چینی معیار
گونه معیار زبان چینی ماندارین / From Wikipedia, the free encyclopedia
چینی معیار یا ماندارین معیار گونهٔ معیار زبان چینی است که بر پایهٔ گویش پکن بنا شده و زبان رسمی جمهوری خلق چین، جمهوری چین (تایوان) و یکی از چهار زبان رسمی سنگاپور است. این زبان یکی از ۶ زبان رسمی سازمان ملل نیز میباشد. در محاوره روزمره منظور از ماندارین، زبان چینی معیار است نه زبان ماندرین که خود خانوادهای از زبانها را پوشش میدهد.
چینی معیار | |
---|---|
普通話 / 普通话 Pǔtōnghuà 國語 / 国语 Guóyǔ 華語 / 华语 Huáyǔ | |
زبان بومی در | جمهوری خلق چین، تایوان، سنگاپور |
وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در |
|
تنظیمشده توسط | کمیسیون ملی زبان و خط (سرزمین اصلی چین)[2] کمیته ملی زبانها (تایوان) دفتر خدمات اجتماعی (هنگ کنگ) شورای معیارسازی زبان چینی (مالزی) شورای ارتقای ماندارین (سنگاپور) |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | - |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
زبان غالب در چین که به هشت گروه زبان اصلی (که به دلایل سیاسی به عنوان لهجه تقسیمبندی میشوند) تقسیم میشود، به عنوان هانیو شناخته میشود و به عنوان یک رشته علمی مجزا در چین در نظر گرفته شده و مطالعه میشود. هانیو یا زبان هان، هشت گونه اصلی را شامل میشود که از نظر ساختشناسی واژگانی و آوایی از یکدیگر به حدی متفاوت هستند که اغلب از نظر متقابل برای گویِشوَران خود غیرقابل درک خواهند بود شبیه زبان انگلیسی و زبان آلمانی یا زبان دانمارکی. زبانهایی که بیشتر مورد مطالعه و پشتیبانی دولت قرار گرفتهاند شامل چینی، مغولی، تبتی، اویغوری و ژوانگ است. چین ۳۰۲ زبان زنده دارد که در اتنولوگ ذکر شدهاست. بر اساس برآوردها در سال ۲۰۱۰ میلادی ۹۵۵ میلیون نفر از جمعیت ۱۳۴۰ میلیون نفری چین به گونههای مختلف زبان ماندارین به عنوان زبان اول صحبت میکنند که در حدود ۷۱ درصد از جمعیت این کشور میباشند.