کلیسای حواری ارمنی
کلیسای ملی ارمنستان / From Wikipedia, the free encyclopedia
کلیسای حواری ارمنی یا به اختصار کلیسای ارمنی (به ارمنی: Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցի) یک کلیسای قومی، مختص ارمنیهاست و اعضای این کلیسا تنها افرادی هستند که با هویت ارمنی متولد شدهاند. کلیسای ارمنی گاهی با نام کلیسای گریگوری بهکار میرود و علت آن رسمیت یافتن آن در ارمنستان توسط گریگور روشنگر میباشد و گاهی ارمنیها خود را لوساوُرچاکان مینامند، یعنی متعلق به کلیسای گریگور لوساوُریچ که اصولاً صحیح نیست زیرا نام کلیسای ارمنی همانگونه که در بالا ذکر شد کلیسای حواریون ارمنی میباشد.
لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای مورد استفاده در ویکیپدیا نیست. |
کلیسای حواری ارمنی Armenian Apostolic Church Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցի | |
---|---|
Հայ Առաքելական Եկեղեցի | |
طبقهبندی | ارتدوکسی مشرقی |
سیاست | اپیسکوپلین |
رهبر | جاثلیق تمام ارمنیان گارگین دوم |
منطقه | ارمنستان، جماعت ارمنیان پراکنده |
زبان | ارمنی کلاسیک |
مقرها | کلیسای جامع اچمیادزین، Mother See of Holy Etchmiadzin, واغارشاپات، ارمنستان |
بنیانگذار | گریگور روشنگر حواری ناتانائیل و تادئوس از طریق خلافت رسولی، توسط سنت |
خاستگاه | ح. سده ۱ میلادی |
انشقاق از | پاتریارک قسطنطنیه در شورای دوم دوین (۵۵۴)[1] |
اعضا | ۹٬۰۰۰٬۰۰۰ (خود اظهاری)[2] |
وبگاه رسمی |
اکثر مردم ارمنی پیرو این کلیسا هستند و گروهی اقلیت در کلیساهای دیگر شرکت دارند: کلیسای کاتولیک از سده ۱۷م. کلیسای ارمنیهای پروتستان یا کلیسای انجیلی ارمنی، کلیسای آدونتیستهای ارمنی (یا شنبه داران)، ارمنیهای کاتولیک کارملیت، کلیسای جماعت ربانی و جماعت برادری، کلیسای گواهان یهوه.
علت مردمی و ملی بودن کلیسای ارمنی، مردم نقش مهمی در اداره مسایل کلیسایی، دینی و حوزههای اسقفی ایفا میکنند. کلیسای ارمنی از همان ابتدا دارای روحیه و ماهیت مردمی بودهاست. چنانکه آگاتانگغوس تاریخنگار ارمنی سده پنجم ذکر کرده تیرداد سوم ارمنستان که برای انتخاب گریگور روشنگر به رهبری کلیسای ارمنی شورایی متشکل از سپاهیان و رؤسای خاندانهای مختلف و اشراف در شهر واغارشاپات تشکیل گردد؛ و از همینجا همواره مردم چه در انتخاب رؤسای حوزههای اسقفی و چه در انتخاب جاثلیق شرکت داشته در انجام امور جاری کلیسا نقش مهمی دارند.
شرکت زنان در جلسات و هیئتهای ملی و کلیسایی و همچنین حق انتخاب کردن و انتخاب شدن با تصمیم و فرمان رسمی کشیش خریمیان هایریک[پانویس 1] تحقق یافت.[3]