غیرفعال (مهندسی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
اصطلاح غیرفعالبودن (به انگلیسی: Passivity) در انواع رشتههای مهندسی و بیشتر در الکترونیک آنالوگ و سامانههای کنترل بهکار میرود و معمولاً اشاره به یک جزء (قطعه) غیرفعال، و بسته به زمینه، ممکن است به یک جزء یا قطعه (مثلاً یک مقاومت) که مصرفکنندهٔ انرژی است (اما تولید نمیکند)، یا (انفعال ترمودینامیکی)، یا یک جزء که از افزایش هرگونه بهره ناتوان است گفته شود.
در مقابل، یک جزء که غیرفعال نیست یک جزء فعال نامیده میشود. یک مدار الکترونیکی هم که در مجموع غیرفعال باشد باز یک مدار غیرفعال و دارای خواص مشابه با یک جزء غیرفعال است. استفادههای دیگر از این نام؛ خارج از این چارچوب و بدون توضیح و روشنسازی، استفادههایی مبهم است. بهطور معمول، طراحان آنالوگ استفاده از این اصطلاح را برای اشاره به تدریجی بودن اثر اجزاء و سامانههای غیرفعال بهکار میبرند، در حالی که سامانههای کنترل مهندسی آن را برای اشاره به آنهایی که از دیدگاه ترمودینامیکی غیرفعال هستند استفاده میکنند.
سامانههایی که در آزمون «مدل سیگنال کوچک» (مدلی که در آن؛ برای تخمین رفتار مدارهای الکترونیکی حاوی افزارههای غیرخطی از معادلات خطی استفاده میشود٬) غیرفعال نیستند، گاهی به عنوان «فعال محلی» خوانده میشوند (مانند ترانزیستورها و دیودهای تونلی). سامانههایی که میتوانند در حالت زمانی نارسانایی تولید نیرو کنند، اغلب به نام «فعال پارامتریکی» نامیده میشوند (مثلا انواع خاصی از خازنهای غیرخطی).[1]