Blástula
From Wikipedia, the free encyclopedia
A blástula é un dos primeiros estadios do desenvolvemento embrionario dos animais.
A blástula segue á mórula e precede á gástrula na secuencia de desenvolvemento normal de calquera animal; considérase que o organismo está en dito estado cando presenta máis de 64 células.
A blástula temperá presenta todas as células sen aumentar o volume inicial do cigoto, e neste punto debe estar formado o blastocele ou cavidade central.[1]
A formación da blástula é o final do proceso chamado segmentación, no que o cigoto se divide por mitose en numerosas células unidas chamadas blastómeros. Dita división dase grazas á acción de factores de transcrición que regulan a intervención do factor promotor da mitose (FPM), encargado de iniciar a fase M deste proceso do ciclo celular.
A falta de crecemento no volume do cigoto responde a procesos metabólicos da mitose, o máis importante dos cales é a ausencia no ciclo das fases G1 e G2 (gap), nas que se produce aumento no volume das células ou crecemento celular. Ao apareceren estas dúas fases, ao igual que outros factores de transcrición, dise que a blástula entra na transición de blástula media; por exemplo, en Xenopus incorpóranse as dúas fases pouco despois da segmentación 12.[2]