Depredación
From Wikipedia, the free encyclopedia
A depredación[1] é unha interacción biolóxica na que un organismo, o depredador, mata e devora a outro organismo, a presa. Forma parte dunha familia de comportamentos de alimentación comúns que inclúen o parasitismo e a micropredación (que normalmente non matan o hóspede) e o parasitoidismo (que sempre acaba matando o hóspede). É distinto do comportamento preeiro de alimentarse de presas mortas, aínda que moitos depredadores tamén o practican; superpónse cos herbivorismo, xa que os predadores de sementes e os fruxívoros destrutivos tamén son depredadores.
Os depredadores poden buscar ou perseguir activamente presas ou esperalas, moitas veces ocultas. Cando se detecta unha presa, o depredador valora se a ataca. Isto pode implicar emboscada ou depredación de persecución. Se o ataque ten éxito, o depredador mata a presa, elimina calquera parte non comestible como a cuncha ou as espiñas e cómea.
Os depredadores están adaptados e adoitan estar moi especializados para a caza, con sentidos agudos como a visión, o oído ou o olfacto. Moitos animais depredadores, tanto os vertebrados como os invertebrados, teñen gadoupas ou dentes afiados para agarrar, matar e cortar as súas presas. Outras adaptacións inclúen o furtivismo e o mimetismo agresivo que melloran a eficiencia da caza.
A depredación ten un poderoso efecto selectivo sobre as presas, e as presas desenvolven adaptacións antipredadores como coloración de advertencia, sinais de alarma, camuflaxe, mimetismo ou espiñas e químicos defensivos. Ás veces, depredadores e presas atópanse nunha carreira de armamentos evolutiva, un ciclo de adaptacións e contraadaptacións. A depredación foi o principal motor da evolución dende polo menos o período Cámbrico.