Reino de Tesalónica
From Wikipedia, the free encyclopedia
O Reino de Tesalónica (en grego: Βασίλειο της Θεσσαλονίκης) foi un efémero Estado Cruzado fundado despois da Cuarta Cruzada sobre os conquistados territorios bizantinos. Foi vasalo do Imperio Latino. Despois da caída de Constantinopla polos exércitos da Cuarta Cruzada en 1204, os nobres bizantinos fuxiron e establecéronse tanto en Asia Menor - (Imperio de Nicea, Imperio de Trebisonda), como en Tracia e Epiro no continente grego - (Despotado de Epiro).
Βασίλειον Θεσσαλονίκης (el) Royaume de Thessalonique (fr) | |||||
Localización | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Capital | Tesalónica | ||||
Poboación | |||||
Lingua oficial | Lingua lombarda | ||||
Relixión | Igrexa católica | ||||
Datos históricos | |||||
Creación | 1204 | ||||
Disolución | 1224 | ||||
O marqués Bonifacio de Montferrato, un dos líderes da cruzada, comprou os dereitos de Venecia sobre Tesalónica, onde se estableceu como rei despois de non ser elixido emperador do novo Imperio latino. Bonifacio estendeu o seu reino cara ao norte para incluír a Macedonia e cara ao sur a Tesalia. Foi sucedido como rei en 1207 polo seu fillo infante Demetrio.[1]
Porén, entre 1215 e 1217, Teodoro Comneno Ducas de Epiro conquistou a maior parte de Macedonia, e logo fixo presión a Tesalia. Teodoro atacou o Reino de Tesalónica, que fora debilitado pola partida de moitos dos seus cabaleiros que regresaron a Europa occidental. Teodoro entrou na cidade de Tesalónica en decembro de 1224 e depuxo a Demetrio.[2]