Roberto Mancini
futbolista e adestrador italiano / From Wikipedia, the free encyclopedia
Roberto Mancini, nado en Jesi, Ancona, o 27 de novembro de 1964, é un exfutbolista e adestrador italiano, que xogaba como centrocampista e dianteiro. Dende 2023 dirixe a selección saudita.
Mancini | |||
---|---|---|---|
Información persoal | |||
Nome | Roberto Mancini | ||
Nacemento | 27 de novembro de 1964 | ||
Lugar de nacemento | Jesi | ||
Altura | 1,79 m. | ||
Posición | Centrocampista, dianteiro | ||
Información de club | |||
Club actual | Italia | ||
Carreira xuvenil | |||
1977–1981 | Bologna | ||
Carreira sénior | |||
Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
1981–1982 | Bologna | 30 | (9) |
1982–1997 | Sampdoria | 424 | (132) |
1997–2000 | Lazio | 87 | (15) |
2001 | Leicester | 4 | (0) |
Total | 545 | (156) | |
Selección nacional | |||
1982–1986 | Italia sub-21 | 26 | (9) |
1984–1994 | Italia | 36 | (4) |
Adestrador | |||
2001–2002 | Fiorentina | ||
2002–2004 | Lazio | ||
2004–2008 | Inter de Milán | ||
2009–2013 | Manchester City | ||
2013–2014 | Galatasaray | ||
2014–2016 | Inter de Milán | ||
2017–2018 | Zenit San Petersburgo | ||
2023– | Arabia Saudita | ||
Na rede | |||
http://www.robertomancini.com | |||
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Alcumado il Mancio, está considerado un dos mellores centrocampistas ofensivos da historia do fútbol italiano.[1][2] Debutou na Serie A co Bologna en 1981, con só 16 anos, fichando ao ano seguinte pola Sampdoria, club do que se converteu nun símbolo. Xogou durante 15 tempadas no equipo xenovés, sendo o futbolista con máis partidos disputados da súa historia (566), así como o seu máximo goleador histórico (173 goles). Na tempada 1990/91 participou na conquista do primeiro e único scudetto na historia do club,[3] co que gañou tamén catro Copas Italia, unha Supercopa italiana e unha Recopa de Europa, ademais de disputar a final da Copa de Europa en 1992. Tras deixar a Sampdoria militou durante tres anos na Lazio, coa que gañou un segundo título de liga (o primeiro do club en 26 anos) así como a Recopa de Europa e a Supercopa de Europa (os dous únicos títulos europeos da historia do club). Pechou a súa carreira como futbolista tras unha breve etapa no Leicester City.
Entre 1984 e 1994 formou parte da selección italiana, coa que disputou a Eurocopa de 1988 e acudiu ao Mundial de 1990, no que non chegou a xogar. Coa camisola azzurra sumou 36 partidos e 4 goles.
Gañou seis veces a Copa Italia, rexistro só igualado polo gardameta Gianluigi Buffon. É ademais o xogador con máis partidos disputados na historia do torneo (120).[4]
Despois de retirarse do fútbol, iniciou unha carreira como adestrador que o levou a ser considerado un dos mellores técnicos da súa xeración.[5][6][7] Gañou dende os bancos tres campionatos da Serie A, catro Copas Italia (récord compartido con Massimiliano Allegri e Sven-Göran Eriksson), dúas Supercopas de Italia, unha Premier League, unha FA Cup, unha FA Community Shield, unha Copa de Turquía e a Eurocopa de 2020 á fronte da selección italiana. En 2015 foi incluído no Salón da Fama do Fútbol Italiano.[8]