Մանկավարժություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Մանկավարժությունը (Pedagogy, (pɛdəɡɒdʒi/pɛdəɡoʊdʒi/) հուն. paidagogos, pais (paidos) երեխա, տղա + ago տանում, դաստիարակում եմ) հումանիտար գիտություն է, որը վաղ ժամանակներից համարվել է փիլիսոփայության մի ճյուղը։ Դեռևս անտիկ շրջանում Դեմոկրիտի, Սոկրատեսի, Պլատոնի և Արիստոտելի փիլիսոփայական աշխատություններում կարևոր տեղ է հատկացվել մտավոր, հոգեկան ու ֆիզիկական դաստիարակության հարցերին։
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Մանկավարժություն (այլ կիրառումներ)
17-րդ դարում մանկավարժությունն անջատվում է փիլիսոփայությունից, սակայն վերջիններիս փոխկապակցվածությունը պահպանվում է։ Մանկավարժության զարգացումն անցել է երկարատև ճանապարհ։ Վերածնունդի ժամանակաշրջանի հումանիստների աշխատություններում արծարծվում են մարդու համակողմանի ու ներդաշնակ զարգացման խնդիրները։
Եվրոպական բուրժուական առաջին հեղափոխությունների ժամանակ գիտական մանկավարժության հիմքերը դրեց չեխ մեծ մանկավարժ Յան Ամոս Կոմենսկին։ Նա առաջինն էր, որ հիմնավորեց մարդու՝ մինչև նրա կյանքի վերջը կրթելու և դաստիարակելու հարցը։
Այսպիսով, մանկավարժությունը գիտություն է անձի ձևավորման ու զարգացման օրինաչափությունների, կրթության, ուսուցման և դաստիարակության ձևերի, մեթոդների ու բովանդակության մասին։ Մանկավարժությունը որպես գիտություն զբաղվում է սերունդների կրթության, դաստիարակության, զարգացման հիմնախնդիրներով[1]։