Սելենե
From Wikipedia, the free encyclopedia
Սելենե (հին հունարեն՝ Σελήνη, լատին․՝ Luna), հին հունական դիցաբանության մեջ լուսնի տիտանուհի-աստվածուհի, որը նաև հայտնի էր MENA (MENA) անվան տակ։ Սելենեն տիտան Հիպերիոնի և տիտանուհի Թեայի դուստրն է, արև-Հելիոսի և արշալույս Էոսի քույրը։ Նա վարում է իր կառքը ողջ երկնքով մեկ։ Լուսնի աստվածուհուն, ըստ տարբեր առասպելների, վերագրվում են մի քանի սիրեցյալներ, այդ թվում են՝ Զևսը, Պանը և մահկանացու Էնդիմիոնը։
Սելենե | |
---|---|
Տեսակ | աստվածուհի, հունական դիացաբանության աստված և լուսնային աստվածություն |
Դիցաբանություն | հին հունական դիցաբանություն |
Սեռ | իգական |
Այլ մշակույթներում | Լունա |
Երևի համընկնում է | Luna?, Դիանա և Լուսին |
Վայր | Երկինք |
Հայր | Հիպերիոն[1][2] |
Մայր | Թեյա[1][3] և Վասիլեա |
Եղբայր | Հելիոս |
Քույր | Էոս |
Քույր/Եղբայր | Էոս և Հելիոս |
Ամուսին | Էնդիմիոն |
Կողակից | Endymion?, Հելիոս և Զևս |
Զավակներ | Հիսուն դուստրեր, Պանդիա և Էրսա |
Ասպարեզ | Լուսին |
Ատրիբուտներ | Մահակ, բարձրացրաց վերարկու, ցուլ, աքաղաղ, շուն, և ջահ |
Հատկանիշներ | Լուսնի աստվածուհի |
Selene Վիքիպահեստում |
Դասական ժամանակներում Սելենեն հաճախ նույնացվում էր Արտեմիսի հետ, որքան նրա եղբայրը, Հելիոսը նույնանում էր Ապոլլոնի հետ։ Թե Սելենեն և Արտեմիսը նույնպես կապված էին Հեկատեի հետ, երեքն էլ համարվում էին լուսնային աստվածուհիներ, թեև միայն Սելենեն էր դիտվում որպես լուսնի անձնավորում։
Նրա հռոմեական համարժեք աստվածուհին էր Լունան։
Սելենե աստվածուհու նախատիպը հավանաբար հանդիսացել է հին Միջագետքյան աստվածուհի՝ Սինիրիսը /Սին/, որը Արարատյան (ՈՒրարտական) դիցարանում հիշատկվում է Սելարդե /Շելարդի/ անվանաձևով (ներկայիս հայերենում տարածված է՝ Լուսինե կանացի անվանումով)։