Síðpönk
From Wikipedia, the free encyclopedia
Síðpönk (e. post-punk) er rokktónlistarstefna sem átti upptök sín á seinni hluta áttunda áratugar tuttugustu aldar. Hún var ein af þeim mörgu tónlistargreinum sem spruttu út frá pönkbyltingunni árið 1977. Fyrstu síðpönk hljómsveitirnar sóttu innblástur sinn í hráa hljóm pönksins en í stað þess að reyna að herma eftir honum fóru þær að skapa tilraunakenndari hljóm, oft með áhrifum frá raftónlist, krátrokki, fönki, dubtónlist og tilraunakenndu rokki. Greinin var ólík hliðstæðu sinni, svokallaðri nýbylgjutónlist, á þann hátt að síðpönkið fjallaði oftar um alvarlegri málefni og var ekki eins „poppvænt“. Síðpönkið varð síðan með helstu forverum öðruvísi rokks á níunda áratugnum.[1] Klassísk dæmi um flytjendur síðpönk tónlistar eru Joy Division, New Order, The Cure, Talking Heads, Public Image Ltd., Echo & the Bunnymen og tónlistarmaðurinn Nick Cave.[2]
Síðpönk | |
---|---|
Uppruni | Seinni hluti áttunda áratugarins í Bretlandi, Bandaríkjunum og í Ástralíu. |
Hljóðfæri | Rafmagnsgítar – Bassagítar – Trommur – Raftrommur – Hljómborð – Hljóðgervill |
Vinsældir | Seinni hluti áttunda áratugarins fram á miðjan níunda. Mikilla áhrifa gætir þó áfram og endurreisn verður seint á tíunda áratuginum. |
Tengdar stefnur | |
Pönk – Nýbylgjutónlist – Öðruvísi rokk – Krátrokk – Raftónlist – Tilraunakennt rokk |