ჰანიბალი
From Wikipedia, the free encyclopedia
ჰანიბალი, ბარკა (დ. ძვ. წ. 247 ან ძვ. წ. 246 — გ. ძვ. წ. 183) — კართაგენის მხედართმთავარი და სახელმწიფო მოღვაწე, კართაგენის საზოგადოების წარჩინებულთა გვარის წარმომადგენელი. რომის რესპუბლიკის მოსისხლე მტერი და კართაგენის უკანასკნელი დიდი ლიდერი.
ვიკიპედიის რედაქტორების გადაწყვეტილებით, სტატიას „ჰანიბალი“ მინიჭებული აქვს რჩეული სტატიის სტატუსი. ჰანიბალი ვიკიპედიის საუკეთესო სტატიების სიაშია. |
ჰანიბალი | |
---|---|
მეტსახელი | ბარკა |
ეროვნება | კართაგენელი |
დაბადების თარიღი | ძვ. წ. 247 |
დაბადების ადგილი | კართაგენი |
გარდაცვალების თარიღი | ძვ. წ. 183 |
გარდაცვალების ადგილი | ლიბისა, ბითინია |
ჯარის სახეობა | military of ancient Carthage |
წოდება | მხედართმთავარი |
ბრძოლები/ომები |
საგუნტის ალყა, ტიცინოს ბრძოლა, ტრებიის ბრძოლა, ტრაზიმენის ტბის ბრძოლა, კანეს ბრძოლა, ზამის ბრძოლა, კროტონის ბრძოლა |
ჯილდოები | illustrious son[1] |
კავშირი |
ჰამილკარ ბარკა, ჰასდრუბალ ბარკა, მაგონ ბარკა |
კარგი განათლება მიიღო, ფლობდა ოთხ ენას. ძვ. წ. 218 წელს წამოიწყო II პუნიკური ომი, ყველასათვის მოულოდნელად გადალახა ალპები და შეიჭრა იტალიაში. რამდენიმე ბრწყინვალე გამარჯვება მოიპოვა (ძვ. წ. 218 წელს მდინარე ტიცინოსთან, ძვ. წ. 217 წელს ტრაზიმენის ტბასთან, ძვ. წ. 216 წელს კანესთან), მაგრამ რომაელთა წინააღმდეგობა მაინც ვერ გატეხა. ძვ. წ. 203 წელს ჰანიბალი დაბრუნდა აფრიკაში, ძვ. წ. 202 წელს ზამასთან (აფრიკა) ბრძოლაში რომაელებმა დაამარცხეს. ძვ. წ. 201 წელს რომთან დადებული ხელშეკრულებით ჰანიბალი კართაგენს მართავდა. ძვ. წ. 195 წელს გაიქცა სირიის მეფესთან, ანტიოქე III-სთან და მისი სამხედრო მრჩეველი გახდა. ანტიოქე III დიდის დამარცხების შემდეგ რომაელებმა მოითხოვეს ჰანიბალი, მაგრამ იგი გაიქცა და თავი შეაფარა არმენიას, შემდეგ კრეტაზე გადავიდა, იქიდან — ბითინიაში. რომაელებმა ბითინიელებს მოსთხოვეს რომის საშიში მტრის, ჰანიბალის გაცემა. ჰანიბალმა თავი მოიწამლა. დაკრძალულია ლიბისაში (ბოსფორის აზიის სანაპიროზე), ქვის სარკოფაგში, რომელსაც აწერია: „აქ მარხია ჰანიბალი“.
ჰანიბალი ალექსანდრე მაკედონელთან, იულიუს კეისართან, სციპიონ აფრიკელსა და პიროს ეპიროსელთან ერთად მიიჩნევა ძველი მსოფლიოს ყველაზე დიდ მხედართმთავრად, სახელმწიფო მოღვაწედ და სტრატეგად. ისტორიკოსი თეოდორ აირო დოჯი ჰანიბალს „სტრატეგიის მამას“ უწოდებს[2].