ជ័យវរ្ម័នទី៩
ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ / From Wikipedia, the free encyclopedia
ជ័យវរ្ម័នទី៩ ឬ បរមបរពិត្រ (អង់គ្លេស: Jayavarman IX) or (Borom Borpit) (ប្រ.ស|គ.ស ០០០០-១៣៣៦) រជ្ជកាលគ្រងរាជ (គ.ស ១៣២៧-១៣៣៦) ក្រោយគ្រងរាជសម្បត្តិផ្លូវការណ៍ក្នុងឆ្នាំ ១៣២៧ នៃគ.សករាជ ទ្រង់មាន ព្រះបរមនាមថា "ព្រះបាទបរមបរពិត្រជ័យវរ្ម័នស្វរៈ" ព្រះអង្គជារាជវង្សចុងក្រោយនៃរាជវង្សអង្គរ ដែលមិនមានបុត្រឡើងសោយរាជបន្តនោះទេ ប៉ុន្តែទំនងជាមានសាច់ញាតិនៃរាជវង្សរបស់ព្រះអង្គបានឡើងគ្រងរាជបន្ត ដែលមាននាមថា បរមនិពាន្វបទ ដែលត្រូវបានក្រុមមន្ត្រី និង ប្រជានុរាស្ត្រ ជម្រុញឱ្យឡើងគ្រងរាជអំឡុងពេលដែលចក្រភពអង្គរចុះទន់ខ្សោយ ដោយការបះបោរជាច្រើនរបស់ពួកស្ដេចត្រាញ់ក្នុងតំបន់ ។[1]
ព័ត៌មានសង្ខេប
ជ័យវរ្ម័នទី៩ | ||||
រជ្ជកាល | ១៣២៧-១៣៣៦ (ចក្រភពខ្មែរ) | |||
បិតា | មិនមានកំណត់ត្រា | |||
មាតា | មិនមានកំណត់ត្រា | |||
មហេសី | មិនមានកំណត់ត្រា | |||
បុត្រ | មិនមានកំណត់ត្រា | |||
គ្រងរាជ | ១៣២៧ | |||
ព្រះនាមពេញ | ព្រះបាទបរមបរពិត្រជ័យវរ្ម័នស្វរៈ | |||
មរណៈនាម | បរមស្វរៈ | |||
ក្សត្រមុន | ឥន្ទ្រវរ្ម័នទី៤ | |||
រាជបន្ត | បរមនិពាន្វបទ | |||
ប្រសូត្រ | មិនមានកំណត់ត្រា | |||
ចូលទីវង្គត់ | ១៣៣៦ | |||
ជំនឿសាសនា | ហិណ្ឌូសាសនា |
បិទ