ស្រីសុរិយោវង្ស
(គ.ស ១៣៥២-១៣៦៩) / From Wikipedia, the free encyclopedia
ស្រីសុរិយោវង្ស (អង់គ្លេស: Srei Soriyoavong) (ប្រ.ស|គ.ស ០០០០-១៣៦៩) រជ្ជកាលគ្រងរាជ (គ.ស ១៣៥២-១៣៦៩) ក្រោយធ្វើពិធីរាជាភិសេកគ្រងរាជសម្បត្តិផ្លូវការណ៍ជាលើកទី២នៅ រាជធានីអង្គរ គ.សករាជ ១៣៥៧ ទ្រង់មានព្រះនាមហៅថា "ព្រះរាជឱង្ការ ស្រីសុរិយោវង្ស" ព្រះអង្គជាប្អូនជីដូនមួយ និង ព្រះលំពង្សរាជា ដែលត្រូវបានពួកសៀមវាយបែករាជធានីអង្គរ ហើយព្រះអង្គបានចាកចេញទៅសុំជំនួយកងទ័ពពីស្ដេចឡាវ និងបានលើកទ័ពមកបណ្ដេញពួកសៀមចេញពីក្រុងអង្គរ ក្នុងឆ្នាំ ១៣៥៧ នៃគ.សករាជ ។[1]
ព័ត៌មានសង្ខេប
ស្រីសុរិយោវង្ស | ||||
រជ្ជកាល | ១៣៥២-១៣៦៩ | |||
គ្រងរាជ | លើកទី១ - ១៣៥២ លើកទី២ - ១៣៥៧ | |||
រាជសម័យ | ចុងសម័យកាលអង្គរ | |||
ព្រះនាមពេញ | ព្រះរាជឱង្ការ ស្រីសុរិយោវង្ស | |||
មរណៈនាម | មិនមានកំណត់ត្រា | |||
ក្សត្រមុន | លំពង្សរាជា | |||
រាជបន្ត | បរមរាមាទី១ | |||
សន្តិវង្ស | រាជវង្សអង្គរ | |||
ប្រសូត្រ | មិនមានកំណត់ត្រា | |||
បុត្រ | បរមរាមាទី១ ធម្មរាជាទី១ | |||
ចូលទីវង្គត់ | ១៣៦៩ | |||
ជំនឿសាសនា | ពុទ្ធសាសនា និង ព្រហ្មញ្ញសាសនា លទ្ធិជំនឿ ជំនឿលើពពួកទេវតា |
បិទ