Bronchitis
From Wikipedia, the free encyclopedia
Bronchitis est inflammatio bronchorum, ductorum fibrocartilagineorum inter tracheam et pulmones. Ita signa inflammationis observantur, ut accumulatio liquoris et muci, fluxus sanguinei aucti localis, accumulationis cellularum inflammativarum. Cum mutationibus his volumina bronchiorum angustiora fiant, symptomata ut tussis cum formatione sputi, sonoribus sibilis (sibilantia), in parte cum febri, in parte cum dolore thoracico enasciantur.
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Secundum symptomata clinica et cursus distinguuntur
- bronchitis acuta[1], vulgo perfrictio dicta,
- bronchitis chronica[2],
- morbus chronicus obstructionis pulmonum (MCOP).
Bronchitide acuta cursus brevis est, haud longius quam hebdomades duo aut tres.
Tracheobronchitis est inflammatio et tracheae et bronchorum.
Differentia medica momenti maximi est inflammatio pulmonum (pneumonia), imprimis si dyspnoea (imbecillitas spirandi), tachypnoea, tachycardia adsint.
Momentum maximum bronchitidum praeveniendi habet fumationem terminandam, potius desinendam.