Giùf (arnés)
From Wikipedia, the free encyclopedia
El Giùf u Sgiuf (Zuf en Lumbàrd Urientàl, Giögh in Ludesàn de la Bassa), l'è un arnés che'l servìss par tacà dù vache, dü bö o dü cavài, al car, al carét o anca all'arater, par mes d'un timón.
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
Quella vus chi la gh'ha minga di funt u hin trop poch. Per piesé, giunta di funt a la vus. Insì de vegh un'idea de tücc i olter vus senza font, vardii chì. |
El giùf l'è fai cun 'na tràu ad legn longa un metor che la gh'ha la furma ad arch dubi che'l se pogia ins la cupa d'le bestie; in bass, al center, gh'è un anél ad fer che l'è tacàd al giùf cun d'le tresse ad pel, che pasun a travèrs al legn par mes d'un büs.
L'anél l'è fissàd al timón dal car o de l'arater cun un ciòd ad fer che'l se ciama cavigia. Chel sistema chi l'è bón ad migliurà la trassión parchè el sfrüta el sfors d'la gnüca e di spal d'le bestie.
Par sfrütà la forsa d'la crapa se legun dü cinte (curegìn) ai corn d'le vache, culegade a dü anéi sistemadi ins al frunt dal giùf.
Altor dü cinte püssè grand (curege), i en misse ala bas di corn par es fissade ala fin dal timón par mes d'un altor gross ciòd ad fer.
Par prutég la testa d'le vache o dal bö, se pöd met fra la süca e il giùf un capüc ad pel che'l se ciama curnàl e che'l gh'ha dü büs indùe i passun i corn.
El giùf che'l se taca apena a 'na bestia el se ciama giuàt o anca giuìn.
In aràldica el giùf l'è un simbul d'unión, cuncordia, devussión, passiensa e sutumissión al princip.