Жак де Моле
From Wikipedia, the free encyclopedia
Жак де Моле (француски: Jacques de Molay; ~1244–5/1249–50 – 18 март 1314)[1] — 23-тиот и официјално последниот Голем мајстор на витешкиот ред Темплари, од 1292, па сѐ до укинувањето на редот од страна на папата во 1312.[2] Тој е најпознатиот темплар по основачот на редот Иг де Пајен (1070-1136). Неговата цел како Голем мајстор била да изврши реформи во редот и да ги усогласи со состојбата во Светата земја за време на намалувањето на влијанието по Крстоносните војни[3] Без преостанати крстоносни држави на кои им била потребна заштита, и со голем број на други проблеми, прашање било дали витешкиот ред на темпларите ќе опстои. Францускиот крал Филип IV убавиот, во очај го напаѓал редот, и со лажно обвинување, по донесувањето на папската була Pastoralis Praeeminentiae на 22 ноември 1307, со која се наложувало темпларите насекаде да се апсат, де Моле и уште многу други темплари биле уапсени и подоцна измачувани.[4] Кога Моле, подоцна го негирал признавањето,[4] на 18 март 1314 г, кралот Филип наредил Жак де Моле, заедно со Жофроа де Шарне, да биде запален на островот Сите на реката Сена во Париз.
Жак де Моле | ||
Роден | 1244-5 или 1249-50 Моле, Горна Сона, Бургундија | |
---|---|---|
Починал | 18 март 1314 Париз, Франција | |
Националност | Бургундијанец | |
Познат | Голем мајстор на витешкиот ред Темплари |