Омејадски Калифат
From Wikipedia, the free encyclopedia
Омајадскиот Калифат (661–750 н.е.) — вториот калифат основан по смртта на исламскиот пророк Мухамед. Калифатот бил управуван од династијата Омајади (арап. ٱلْأُمَوِيُّون , ал-Умавјун, или بَنُو أُمَيَّة , Banū ʾUmayya, „Синови на Омаја“). Осман ибн Афан (р. 644–656), третиот од праведните калифи, исто така бил член на кланот. Семејството воспоставило династичко наследно владеење со Муавија ибн Аби Суфијан, долгогодишен гувернер на Голема Сирија, кој станал калиф по крајот на Првата Фитна во 661 година. По смртта на Муавија во 680 година, судирите околу наследувањето резултирале со Втората Фитна,[2] и моќта на крајот паднала на Марван I, од друга гранка на кланот. Сирија потоа останала главна база на моќ на Омајадите, со Дамаск како нивен главен град.
Омејадски Калифат | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
ٱلْخِلَافَة ٱلْأُمَوِيَّة (арапски) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Царство | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Омејадскиот Калифат во 750 година | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Главен град |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Јазици | официјален: Класичен арапски Официјално во одредени региони до 700: коптски, грчки, латински, персиски Останати јазици: арамејски, туркиски, берберски, ерменски, мозарапски, синдски, грузиски, пракрит, курдски | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Вероисповед | Ислам | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Уредување | Наследен калифат | |||||||||||||||||||||||||||||||||
калиф | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 661–680 | Муавија I (прв) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 744–750 | Марван II (last) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Историја | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | Договор Хасан-Муавија | 661 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
- | Абасидска Револуција | 750 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Површина | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 720 [1] | 11100000 км² | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Валута |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Омајадите продолжиле со муслиманските освојувања, освојувајќи ги Ифрикија, Трансоксијана, Синд, Магреб и Хиспанија (Ел-Андалус). Во својот најголем обем, калифатот на Омајадите опфаќал 11.100.000 км2,[1] што ја прави една од најголемите царства во историјата по површина. Династијата била соборена од Абасидите во 750 година. Преживеаните од династијата се сместиле во Кордоба, која, во форма на емират, а потоа и калифат, станал светски центар на науката, медицината, филозофијата и изумите за време на исламското златно доба.[3]
Омајадскиот калифат владеел со огромно мултиетничко и мултикултурно население. На христијаните, кои сè уште сочинувале мнозинство од населението на калифатот, и на евреите им било дозволено да практикуваат сопствена религија, но морале да плаќаат џизија ( данок) од кој муслиманите биле ослободени. [4] Од муслиманите се барало да го платат данокот на зекат, кој бил експлицитно наменет за различни програми за благосостојба [4] [5] во корист на муслиманите или преобратените муслимани.[6] За време на раните омајадски калифи, истакнати позиции имале христијаните, од кои некои припаѓале на семејства кои им служеле на Византијците. Вработувањето на христијаните било дел од пошироката политика на религиозно сместување што било неопходно поради присуството на големо христијанско население во освоените провинции, како во Сирија. Оваа политика, исто така, ја зголемило популарноста на Муавија и ја зацврстила Сирија како негова база на моќ.[7][8] Периодот на Омајадите често се смета за формативен период во исламската уметност.[9]