Византиска архитектура
From Wikipedia, the free encyclopedia
Византиската архитектура е архитектонски стил кој настанал на територијата на Источното Римско Царство (во модетните текстови познато како Византија). Постепениот подем на уметничко и културно ниво настапил по 330 година, кога царот Константин I Велики ја преместил престолнината на империјата од Рим во Византион, или подоцна попознат како Новиот Рим (или како што подоцна ќе се нарекува Цариград, односно Истанбул). Империјата, која постоела повеќе од илјада години, драматично влијаела во создавањето и изградбата на средновековната архитектура во Европа. По падот на Цариград во 1453 година, елементите на византиската архитектура во голема мера се задржиле и кај османлиската архитектура.[1][2]