Дифракција
From Wikipedia, the free encyclopedia
Дифракција (скршнување или свиткување) — различни појави кои се јавуваат кога еден бран наидува на пречка или процеп. Таа е дефинирана како свиткување на брановите околу аглите на пречката или отворот во регионот на геометриската сенка на пречката. Во класичната физика, појавата на дифракција е опишан како мешање на брановите според принципот на Хајгенс-Френеловиот закон кој ја третира секоја точка во брановите предници како збирка од поединечни сферични бранови.[1] Овие карактеристични однесувања се изложени кога еден бран се соочува со пречка или процеп што е споредлив со големината на нејзината бранова должина. Слични ефекти се јавуваат кога светлосниот бран патува низ медиум со различен показател на прекршување или кога звучниот бран патува низ медиум со различна акустична импеданса. Дифракцијата има влијание врз акустичниот простор. Дифракцијата се јавува кај сите бранови, вклучувајќи звучни бранови, водени бранови и електромагнетни бранови како видлива светлина, Х-зраци и радио бранови.
Уште пред физичките објекти да имаат брановидни својства (на атомско ниво), дифракцијата се јавува и со материјата и може да се изучува според принципите на квантната механика. Италијанскиот научник Франческо Марија Грималди кој го измислил зборот "дифракција" и бил прв кој ги снимил точните набљудувања на оваа појава во 1660 година.[2][3]
Додека дифракцијата се јавува кога патувачките бранови наидуваат на вакви промени, нејзините ефекти обично се најизразени за брановите чија бранова должина е грубо споредлива со димензиите на дифракцискиот објект или процепот. Доколку опструирачкиот објект обезбедува повеќекратно, тесно распоредени отвори и може да резултира со комплексен модел со различен интензитет ова се должи на додавање или мешање на различни делови на бранот кои патуваат до набљудувачот со различни патеки, каде што различните должини на патеката резултираат со различни фази. Формализмот на дифракцијата, исто така, може да го опише начинот на кој брановите на конечна мера се шират во слободен простор. На пример, проширувачкиот профил на ласерски зрак, обликот на радарот на радарска антена и полето на гледање на ултразвукови трансдуцери, сите може да се анализираат користејќи дифракциони равенки.