Acht Gezichten van Xiaoxiang
thema in Chinese kunst / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Acht Gezichten van Xiaoxiang (潇湘八景; pinyin: Xiāoxiāng Bājǐng) zijn taferelen in het zuidoosten van China die sinds de periode van de Song-dynastie het onderwerp vormen van gedichten en schilderwerken. Xiaoxiang (瀟湘) is een oude benaming voor het gebied dat overeenkomt met de huidige provincie Hunan. Het gebied is vernoemd naar de rivier de Xiang. Het adjectief xiao betekent 'helder en diep' en werd veel gebruikt in beschrijvingen van de Xiang.[1]
De Acht Gezichten zijn:[2]
- De nachtelijke regen op Xiaoxiang (潇湘夜雨); in Yongzhou
- Terugkerende wilde ganzen boven het vlakke strand (平沙落雁); in Hengyang
- De avondklok van een in mist gehulde tempel (烟寺晚钟); in Hengyang
- Het bergdorp in optrekkende mist (山市晴岚); in Xiangtan
- Sneeuw in de avond versmelt de rivier met de lucht (江天暮雪); op de Xiang in Changsha
- Een vissersdorp in de avondvloed (渔村夕照); in Taoyuan
- De maan in de herfst boven het Dongtingmeer (洞庭秋月)
- Een zeilschip keert terug van een verre reis (远浦归帆); in Xiangyin, in het noorden van Hunan