Arbeidskorting
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De arbeidskorting[1][2] is een heffingskorting in de Nederlandse Wet op de loonbelasting 1964 en artikel 8.11 van de Wet inkomstenbelasting 2001.
De arbeidskorting wordt berekend over de inkomsten uit tegenwoordige arbeid (arbeidsinkomsten, arbeidskortingsgrondslag). Hieronder wordt mede verstaan inkomsten genoten wegens tijdelijke arbeidsongeschiktheid (loondoorbetaling bij ziekte), maar niet uitkeringen op grond van de WW, Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen en de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering.
De inhoudingsplichtige (meestal werkgever) moet de arbeidskorting verrekenen met de aan de Belastingdienst af te dragen loonbelasting.