Atman (hindoeïsme)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Atman (Sanskriet, n., आत्मन्, ātman, ook jivatman) is zelf, ziel, geest, diepere essentie van ik, bewustzijn. Het is in een van de betekenissen synoniem met Brahman. Het is etymologisch verwant aan het Nederlandse adem en het Duitse Atem, beide Indo-Europese talen.[1] Het is een begrip uit het hindoeïsme en het Mahayana-boeddhisme. Het heeft een universeel karakter. Het is dus niet het ik (ahamkára) van slechts een bepaald persoon, maar het universele zelf dat aanleiding geeft tot het ik-gevoel van iedereen.
Een grote ziel is een mahatma.