Bürgerliches Gesetzbuch
Duits wetboek op het gebied van burgerlijk recht / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Bürgerliches Gesetzbuch (BGB) is het belangrijkste Duitse wetboek op het gebied van het burgerlijk recht. Het BGB werd op 18 augustus 1896 uitgevaardigd, op 24 augustus van dat jaar gepubliceerd om op 1 januari 1900 in werking te treden. Samen met alle sindsdien gedane aanpassingen werd het BGB op 2 januari 2002 opnieuw gepubliceerd (BGBl. I S. 42, ber. S. 2909 en 2003 S. 738). Sindsdien zijn er nog enige aanpassingen geweest, de laatste op 1 januari 2005 (BGBl. I 2004, S. 3396). De ontwerper van het nieuw Nederlands Burgerlijk Wetboek, Eduard Meijers, vond deels inspiratie in het BGB.
Het BGB is ingedeeld in vijf boeken:
- Allgemeiner Teil (algemeen deel)
- Schuldrecht (verbintenissenrecht)
- Sachenrecht (goederenrecht)
- Familienrecht (familierecht)
- Erbrecht (erfrecht)
Het BGB is om zijn doordachte structuur bekend en heeft als voorbeeld gefungeerd voor burgerlijke wetboeken van verschillende andere landen. Zo nam Japan aan het einde van de 19e eeuw een ontwerp van het BGB nagenoeg onveranderd over. Het Zwitsers Burgerlijk Wetboek dateert van 1907 en is geïnspireerd op het Duitse BGB, maar wordt gezien als moderner en duidelijker.
Als voordeel heeft het BGB dat het terminologisch heel duidelijk is, en geraamd is in een zeer overzichtelijke structuur. De terminologie wordt echter ook gezien als zeer complex en divers.
Vermeldenswaard is vooral de gelaagde structuur, die in het Duits bekendstaat als Klammertechnik: het algemene deel bevat de basisregels en -begrippen die ook voor alle verdere boeken gelden, alle delen zijn door de structuur met elkaar verbonden.