Dani Alves
Dani Alves na de Copa América-finale van 2019; uitgeroepen als beste speler van het toernooi
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Daniel Alves da Silva
Bijnaam	▪ Dani ▪ Roadrunner
Geboortedatum	6 mei 1983
Geboorteplaats	Juazeiro, Brazilië
Lengte	172 cm
Positie	Rechtsback
Clubinformatie
Huidige club	zonder club
Jeugd
1996–1998 1998–2001 Juazeiro Bahia
Senioren *
Seizoen Club W 0(G) 2001–2002 2002–2008 2008–2016 2016–2017 2017–2019 2019–2021 2021–2022 2022–2023 Bahia Sevilla FC Barcelona Juventus Paris Saint-Germain São Paulo FC Barcelona Pumas UNAM 2500(2) 2330(15) 3890(21) 3300(6) 7300(8) 9500(9) 1700(1) 1300(0)
Interlands **
2003 2006– 2021 Brazilië –20  Brazilië Brazilië –23 1700(0) 12600(8) 700(0)
* Bijgewerkt op 23 januari 2023
** Bijgewerkt op 23 januari 2023
Portaal    Voetbal

Daniel Alves da Silva (Juazeiro, 6 mei 1983) - alias Dani Alves - is een Braziliaans-Spaans voetballer die doorgaans als rechtsback speelt. Hij wordt beschouwd als een van de beste rechtsbacks aller tijden. Dani Alves is de speler met de meeste prijzen in de geschiedenis van het voetbal met 44 trofeeën en de op-een-na meest scorende verdediger aller tijden in Europese competities.^[1] In 2006 debuteerde hij in het Braziliaans voetbalelftal.

Clubcarrière

Jeugd

Dani Alves werd geboren in de gemeente Juazeiro, in de deelstaat Bahia. Zijn ouders hadden het niet breed en de Braziliaan sliep op een cementen bed in zijn kleine ouderlijk huis, waar het stonk naar natte grond. Alves en zijn broer werkte in de vroege ochtenden op de boerderij van hun ouders voordat school begon. De familie had een fiets en de zoon die in de ogen van de vader het meest inzet toonde, kreeg het recht tot de fiets, de ander moest negentien kilometer lopen naar school.^[2] In 1993 slaagde de vader van Alves er in een eigen team op te richten, Palmeiras de Salitre. Hier speelde Alves voornamelijk als rechtsbuiten of tweede aanvaller. Om zijn familie financieel te ondersteunen had Alves baantjes als verkoper, serveerder en hielp hij met de oogst van meloenen, tomaten en uien op de boerderij.

In 1996 sloot Dani Alves zich op dertienjarige leeftijd aan bij de lokale voetbalclub Juazeiro SC en werd in 1998 gescout door de jeugdopleiding van Bahia. Daar stroomde hij in 2001 door naar het eerste elftal. Op 11 november maakte hij er zijn professionele debuut als basisspeler in de met 3-0 gewonnen wedstrijd tegen Paraná Clube in het Estádio Fonte Nova.

Sevilla

In 2002 werd hij gecontracteerd door Sevilla. Aanvankelijk speelde de Braziliaan als rechtermiddenvelder, maar na het vertrek van rechtsback Sergio Ramos in 2005 naar Real Madrid schoof Dani Alves een linie naar achteren. Hij was een van de prominente spelers in het team van Sevilla dat in 2006 zowel de UEFA Cup als de UEFA Super Cup won. In de UEFA Cup-finale, tegen het Engelse Middlesbrough (4–0), gaf Dani Alves de assist op zijn landgenoot Luís Fabiano voor het eerste doelpunt. In 2007 prolongeerde Sevilla de UEFA Cup en bovendien werden ook de Copa del Rey en de Supercopa de España dat jaar gewonnen.

FC Barcelona

In juni 2008 vertrok Dani Alves voor ongeveer 30 miljoen euro naar FC Barcelona. Met FC Barcelona won hij in 2009 de Spaanse landstitel, de Copa del Rey, de UEFA Champions League, de Supercopa de España, de UEFA Super Cup en het FIFA-wereldkampioenschap voor clubs. In de UEFA Champions League-finale tegen Manchester United moest hij echter geschorst toekijken. In 2010 werd Alves met FC Barcelona wederom Spaans kampioen. In 2011 won hij met FC Barcelona opnieuw de Spaanse landstitel, de UEFA Champions League en de Supercopa de España. Vanaf het seizoen 2013/14 speelde hij met het rugnummer 22, als eerbetoon aan zijn ex-ploegmaat Éric Abidal.

Juventus

Dani Alves liet FC Barcelona na acht jaar achter zich en tekende in juni 2016 een contract tot medio 2018 bij Juventus, de kampioen van Italië in de voorgaande vijf seizoenen. In zijn verbintenis werd een optie voor nog een jaar opgenomen.^[3] Alves won in zijn eerste jaar in Italië zowel het landskampioenschap als de nationale beker met Juventus. Hij liet in juni 2017 na één seizoen zijn contract ontbinden.

Paris Saint-Germain

Hij tekende in juli 2017 vervolgens een tweejarig contract bij Paris Saint-Germain. De Braziliaan won in zijn eerste seizoen in dienst van de Parijzenaren achtereenvolgens de Trophée des Champions, Coupe de la Ligue, Ligue 1 en de Coupe de France. In de Champions League reikte de club tot achtste finales, waarin het werd verslagen door Real Madrid. In zijn tweede seizoen, inmiddels geswitcht van rugnummer 32 naar 13 om Mário Zagallo te eren, won hij de Trophée des Champions en de Ligue 1. In de Champions League werd wederom de achtste finale gehaald, waarin ze deze keer door Manchester United werden uitgeschakeld.

São Paulo

Terug in zijn thuisland Brazilië speelde hij voor São Paulo vanaf augustus 2019. Twee seizoenen later werd het contract van Dani Alves op 17 september 2021 ontbonden.

Terugkeer bij FC Barcelona

Op 12 november 2021 kondigde FC Barcelona de terugkeer van de 38-jarige Dani Alves aan, waar hij tekende tot het einde van het seizoen 2021/22 en zou vanaf januari 2022 speelgerechtigd zijn door de regels van La Liga.^[4] De ervaren rechtsachter bood zichzelf al eerder aan bij FC Barcelona, maar toenmalig trainer Ronald Koeman was niet geïnteresseerd. Opvolger Xavi zag wel iets in de diensten van zijn ex-ploeggenoot.^[5]

Op 15 juni 2022 werd bekend dat FC Barcelona het contract van Dani Alves niet zou gaan verlengen. Dani Alves zag zelf nog wel wat in een langer verblijf bij de Spaanse club. Ook met het oog op het wereldkampioenschap voetbal 2022 in Qatar. Die intentie bleek echter niet wederzijds.^[6]

Pumas UNAM

Op 23 juli 2022 tekende Dani Alves een eenjarig contract bij de Mexicaanse grootmacht Pumas UNAM.^[7] In zijn eerste wedstrijd voor de club verscheen Dani Alves op 28 juli 2022 direct als basisdebutant aan de aftrap. Vervolgens stond hij bijna iedere wedstrijd, veelal als centrale middenvelder, in de basis. In dertien wedstrijden wist hij vijf assists af te leveren.^[8] Op 20 januari 2023 werd Dani Alves in Barcelona gearresteerd wegens verdenking van aanranding, waarna Pumas UNAM de verbintenis vroegtijdig ontbond.^[9][10] Op 21 februari 2023 werd bekend dat hij langer vast zou blijven zitten.^[11]

Clubstatistieken

Seizoen	Club	Competitie	Competitie		Beker		Internationaal		Totaal
			Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.
2001	Bahia	Série A	6	0	0	0	—		6	0
2002			19	2	0	0			19	2
Club Totaal			25	2	0	0	0	0	25	2
2002/03	Sevilla	Primera División	11	0	0	0	—		11	0
2003/04			29	1	2	0			31	1
2004/05			34	2	0	0	9	0	43	2
2005/06			35	3	0	0	13	0	48	3
2006/07			34	3	3	0	15	2	52	5
2007/08			33	2	5	0	10	2	48	4
Club Totaal			176	11	10	0	47	4	233	15
2008/09	FC Barcelona	Primera División	34	5	8	0	12	0	54	5
2009/10			29	3	5	0	14	0	48	3
2010/11			35	2	7	0	12	2	54	4
2011/12			33	2	7	1	12	0	52	3
2012/13			30	0	7	0	10	1	47	1
2013/14			27	2	7	0	8	2	42	4
2014/15			30	0	5	0	11	0	46	0
2015/16			29	0	8	1	11	0	48	1
Club Totaal			247	14	54	2	88	5	389	21
2016/17	Juventus	Serie A	19	2	2	1	12	3	33	6
Club Totaal			19	2	2	1	12	3	33	6
2017/18	Paris Saint-Germain	Ligue 1	25	1	8	2	8	2	41	5
2018/19			23	1	6	2	3	0	32	3
Club Totaal			48	2	14	4	11	2	73	8
2019	São Paulo	Série A	20	2	0	0	—		20	2
2020			41	4	6	0	6	2	53	6
2021			15	1	1	0	6	0	22	1
Club Totaal			76	7	7	0	12	2	95	9
2021/22	FC Barcelona	Primera División	14	1	3	0	—		17	1
Club Totaal			261	15	57	2	88	5	406	22
2022/23	UNAM Pumas	Primera División	13	0	0	0	—		13	0
Club Totaal			13	0	0	0	0	0	13	0
TOTAAL			618	39	90	7	170	16	878	62
Bijgewerkt op 21 januari 2023

Interlandcarrière

Dani Alves won in december 2003 het wereldkampioenschap voetbal onder 20 in de Verenigde Arabische Emiraten. In de finale won hij met Brazilië van Spanje en Dani Alves won de Bronzen Bal voor beste speler van het toernooi achter Ismail Matar en Andrés Iniesta. Op 10 oktober 2006 maakte Dani Alves zijn debuut in het Braziliaans nationaal elftal in een oefenwedstrijd tegen Ecuador. Hij maakte ook het derde doelpunt tegen Argentinië in de finale van de Copa America. In 2009 won Dani Alves met Brazilië de Confederations Cup. Hij maakte uit een vrije trap het winnende doelpunt in de halve finale tegen gastland Zuid-Afrika. Hij behoorde tot de Braziliaanse selectie voor het wereldkampioenschap voetbal 2010. Daarmee wist hij niet de finale te halen na een 2–1 nederlaag tegen Nederland in de kwartfinale. Vier jaar later speelde hij ook op het WK van 2014 in Brazilië.

Dani Alves speelde op 16 november 2016 zijn honderdste interland, een met 0–2 gewonnen WK-kwalificatiewedstrijd in en tegen Peru. Daarmee werd hij de dertiende speler ooit die honderd of meer keer voor het Braziliaans elftal speelde.^[12]

Het leek dat Alves mee zou gaan naar het WK 2018. Maar vlak voor het toernooi raakte hij geblesseerd. Hierdoor kon die niet mee. In 2019 won Brazilië, met Alves als aanvoerder, de Copa America. In de met 3-1 gewonnen finale was Peru de tegenstander. Dani Alves werd dit toernooi eveneens verkozen tot meest waardevolle speler. Het totaal aan gewonnen prijzen van Alves kwam met de winst van de Copa op veertig te liggen.^[13]

In 2021 nam Alves als een van drie dispensatiespelers met Brazilië onder 23 deel aan de Olympische Zomerspelen van 2020. Alves won met het Braziliaans elftal onder 23 de gouden medaille door in de finale Spanje onder 23 met 2–1 te verslaan.^[14]

Interlands van Daniel Alves voor  Brazilië
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Soort wedstrijd	Doelpunten
Als speler bij Sevilla FC
1.	10 oktober 2006	Brazilië – Ecuador	2 – 1	Vriendschappelijk	0
2.	6 februari 2007	Portugal – Brazilië	2 – 0	Vriendschappelijk	0
3.	24 maart 2007	Brazilië – Chili	4 – 0	Vriendschappelijk	0
4.	27 maart 2007	Brazilië – Ghana	1 – 0	Vriendschappelijk	0
5.	1 juni 2007	Engeland – Brazilië	1 – 1	Vriendschappelijk	0
6.	27 juni 2007	Brazilië – Mexico	0 – 2	Copa América	0
7.	1 juli 2007	Brazilië – Chili	3 – 0	Copa América	0
8.	4 juli 2007	Brazilië – Ecuador	1 – 0	Copa América	0
9.	15 juli 2007	Brazilië – Argentinië	3 – 0	Copa América	1
10.	22 augustus 2007	Algerije – Brazilië	0 – 2	Vriendschappelijk	0
11.	9 september 2007	Vlag van Verenigde Staten  Verenigde Staten – Brazilië	2 – 4	Vriendschappelijk	0
12.	12 september 2007	Brazilië – Mexico	3 – 1	Vriendschappelijk	0
13.	21 november 2007	Brazilië – Uruguay	2 – 1	Kwalificatie WK 2010	0
14.	26 maart 2008	Brazilië – Zweden	1 – 0	Vriendschappelijk	0
15.	31 mei 2008	Brazilië – Canada	3 – 2	Vriendschappelijk	0
16.	6 juni 2008	Brazilië – Venezuela	0 – 2	Vriendschappelijk	0
17.	18 juni 2008	Brazilië – Argentinië	0 – 0	Kwalificatie WK 2010	0
Als speler bij FC Barcelona
18.	19 november 2008	Brazilië – Portugal	6 – 2	Vriendschappelijk	0
19.	10 februari 2009	Brazilië – Italië	2 – 0	Vriendschappelijk	0
20.	29 maart 2009	Ecuador – Brazilië	1 – 1	Kwalificatie WK 2010	0
21.	1 april 2009	Brazilië – Peru	3 – 0	Kwalificatie WK 2010	0
22.	6 juni 2009	Uruguay – Brazilië	0 – 4	Kwalificatie WK 2010	1
23.	10 juni 2009	Brazilië – Paraguay	2 – 1	Kwalificatie WK 2010	0
24.	15 juni 2009	Brazilië – Egypte	4 – 3	Confederations Cup	0
25.	25 juni 2009	Brazilië – Zuid-Afrika	1 – 0	Confederations Cup	1
26.	28 juni 2009	Vlag van Verenigde Staten  Verenigde Staten – Brazilië	2 – 3	Confederations Cup	0
27.	12 augustus 2009	Estland – Brazilië	0 – 1	Vriendschappelijk	0
28.	5 september 2009	Argentinië – Brazilië	1 – 3	Kwalificatie WK 2010	0
29.	9 september 2009	Brazilië – Chili	4 – 2	Kwalificatie WK 2010	0
30.	11 oktober 2009	Bolivia – Brazilië	2 – 1	Kwalificatie WK 2010	0
31.	14 november 2009	Brazilië – Engeland	1 – 0	Vriendschappelijk	0
32.	17 november 2009	Oman – Brazilië	0 – 2	Vriendschappelijk	0
33.	2 maart 2010	Ierland – Brazilië	0 – 2	Vriendschappelijk	0
34.	2 juni 2010	Zimbabwe – Brazilië	0 – 3	Vriendschappelijk	0
35.	7 juni 2010	Tanzania – Brazilië	1 – 5	Vriendschappelijk	0
36.	15 juni 2010	Brazilië – Noord-Korea	2 – 1	WK 2010	0
37.	20 juni 2010	Brazilië – Ivoorkust	3 – 1	WK 2010	0
38.	25 juni 2010	Portugal – Brazilië	0 – 0	WK 2010	0
39.	28 juni 2010	Brazilië – Chili	3 – 0	WK 2010	0
40.	2 juli 2010	Nederland – Brazilië	2 – 1	WK 2010	0
41.	11 augustus 2010	Vlag van Verenigde Staten  Verenigde Staten – Brazilië	0 – 2	Vriendschappelijk	0
42.	7 oktober 2010	Iran – Brazilië	0 – 3	Vriendschappelijk	1
43.	11 oktober 2010	Brazilië – Oekraïne	3 – 0	Vriendschappelijk	1
44.	17 november 2010	Argentinië – Brazilië	1 – 0	Vriendschappelijk	0
45.	9 februari 2011	Frankrijk – Brazilië	1 – 0	Vriendschappelijk	0
46.	27 maart 2011	Brazilië – Schotland	2 – 0	Vriendschappelijk	0
47.	4 juni 2011	Brazilië – Nederland	0 – 0	Vriendschappelijk	0
48.	3 juli 2011	Brazilië – Venezuela	0 – 0	Copa América	0
49.	9 juli 2011	Brazilië – Paraguay	2 – 2	Copa América	0
50.	10 augustus 2011	Duitsland – Brazilië	3 – 2	Vriendschappelijk	0
51.	5 september 2011	Brazilië – Ghana	1 – 0	Vriendschappelijk	0
52.	7 oktober 2011	Costa Rica – Brazilië	0 – 1	Vriendschappelijk	0
53.	11 oktober 2011	Mexico – Brazilië	1 – 2	Vriendschappelijk	0
54.	14 november 2011	Brazilië – Egypte	2 – 0	Vriendschappelijk	0
55.	28 februari 2012	Bosnië en Herzegovina – Brazilië	1 – 2	Vriendschappelijk	0
56.	15 augustus 2012	Zweden – Brazilië	0 – 3	Vriendschappelijk	0
57.	7 september 2012	Brazilië – Zuid-Afrika	1 – 0	Vriendschappelijk	0
58.	10 september 2012	Brazilië – China	8 – 0	Vriendschappelijk	0
59.	14 november 2012	Brazilië – Colombia	1 – 1	Vriendschappelijk	0
60.	6 februari 2013	Engeland – Brazilië	2 – 1	Vriendschappelijk	0
61.	21 maart 2013	Italië – Brazilië	2 – 2	Vriendschappelijk	0
62.	25 maart 2013	Brazilië – Rusland	1 – 1	Vriendschappelijk	0
63.	2 juni 2013	Brazilië – Engeland	2 – 2	Vriendschappelijk	0
64.	9 juni 2013	Brazilië – Frankrijk	3 – 0	Vriendschappelijk	0
65.	15 juni 2013	Brazilië – Japan	3 – 0	Confederations Cup	0
66.	19 juni 2013	Brazilië – Mexico	2 – 0	Confederations Cup	0
67.	22 juni 2013	Italië – Brazilië	2 – 4	Confederations Cup	0
68.	26 juni 2013	Brazilië – Uruguay	2 – 1	Confederations Cup	0
69.	30 juni 2013	Brazilië – Spanje	3 – 0	Confederations Cup	0
70.	14 augustus 2013	Zwitserland – Brazilië	1 – 0	Vriendschappelijk	0
71.	12 oktober 2013	Zuid-Korea – Brazilië	0 – 2	Vriendschappelijk	0
72.	15 oktober 2013	Brazilië – Zambia	2 – 0	Vriendschappelijk	0
73.	3 juni 2014	Brazilië – Panama	4 – 0	Vriendschappelijk	0
74.	6 juni 2014	Brazilië – Servië	1 – 0	Vriendschappelijk	0
75.	12 juni 2014	Brazilië – Kroatië	3 – 1	WK 2014	0
76.	17 juni 2014	Brazilië – Mexico	0 – 0	WK 2014	0

Bijgewerkt op 17 juni 2014.^[15]

Erelijst

Bahia

• Copa do Nordeste: 2002

Sevilla

• UEFA Cup: 2005/06, 2006/07
• UEFA Super Cup: 2006
• Copa del Rey: 2006/07
• Supercopa de España: 2007

FC Barcelona

• UEFA Champions League: 2008/09, 2010/11, 2014/15
• UEFA Super Cup: 2009, 2011, 2015
• FIFA Club World Cup: 2009, 2011, 2015
• Primera División: 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2012/13, 2014/15, 2015/16
• Copa del Rey: 2008/09, 2011/12, 2014/15, 2015/16
• Supercopa de España: 2009, 2010, 2011, 2013

Juventus

• Serie A: 2016/17
• Coppa Italia: 2016/17

Paris Saint-Germain

• Ligue 1: 2017/18, 2018/19
• Coupe de France: 2017/18
• Coupe de la Ligue: 2017/18
• Trophée des Champions: 2017, 2018

São Paulo

• Campeonato Paulista: 2021

Brazilië

• CONMEBOL Copa América: 2007, 2019
• FIFA Confederations Cup: 2009, 2013

Brazilië onder 23

• Olympische Zomerspelen: 2020

Brazilië onder 20

• FIFA WK onder 20: 2003

Individueel

• Campeonato Paulista Team van het Toernooi: 2020
• FIFA WK onder 20 Bronzen Bal: 2003
• UEFA Cup Meest Waardevolle Speler: 2005/06
• UEFA Super Cup Man van de Wedstrijd: 2006
• UEFA Team van het Jaar: 2007, 2009, 2011, 2015, 2017
• ESM Team van het Jaar: 2006/07, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2011/12
• FIFA FIFPro World11: 2009, 2011, 2012, 2013, 2015, 2016, 2017, 2018
• FIFA FIFPro World11 2e Team: 2014
• FIFA FIFPro World11 World11 (nominatie): 2019 (4e Verdediger)
• La Liga Verdediger van het Seizoen: 2008/09
• FIFA Confederations Cup Team van het Toernooi: 2013
• La Liga Team van het Seizoen: 2014/15
• France Football World XI: 2015
• Serie A Team van het Jaar: 2016/17
• IFFHS Mannelijk Wereldteam: 2017
• UNFP Ligue 1 Team van het Jaar: 2017/18
• CONMEBOL Copa América Beste Speler: 2019
• CONMEBOL Copa América Team van het Toernooi: 2019
• IFFHS CONMEBOL Team van het Decennium: 2011–2020

Records

• Meeste UEFA Super Cup-titels: (4) (gedeeld met Paolo Maldini) (2006, 2009, 2011, 2015)
• Meest gespeelde UEFA Super Cup-finales: (5) (gedeeld met Paolo Maldini) (2006, 2007, 2009, 2011, 2015)
• Speler met het hoogst aantal prijzen in de voetbalgeschiedenis: (44)