Docodonta
orde uit de klasse zoogdieren / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Docodonta[1] zijn een orde van primitieve uitgestorven zoogdierachtigen die leefden tijdens het Mesozoïcum van het Midden-Jura tot Laat-Krijt. Ze onderscheiden zich van andere vroege zoogdiervormen door hun relatief complexe maaltanden, waaraan de orde zijn naam ontleent. Tot voor kort werden docodonten voornamelijk vertegenwoordigd door tanden en kaken die gevonden werden in het voormalige Laurazië (het huidige Noord-Amerika, Europa en Azië). Recente ontdekkingen in China omvatten echter enkele uitzonderlijk goed bewaarde, bijna complete lichaamsfossielen.
Docodonta Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Midden-Jura - Vroeg-Krijt | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Castorocauda | ||||||
Taxonomische indeling | ||||||
| ||||||
Orde | ||||||
Docodonta † Kretzoi, 1946 | ||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||
Docodonta op Wikispecies | ||||||
|
Evolutionair gezien staan de docodonten volgens het traditionele gebruik tussen de basale zoogdieren, zoals Morganucodon, en de overige zoogdieren in. Moderne wetenschappers vinden de docodonten dermate basaal dat ze deze dieren niet als echte zoogdieren zien, maar als basale Mammaliaformes.
Naamgever van de orde is het geslacht Docodon, dat in 1881 door Othniel Charles Marsh werd beschreven en tijdens het Laat-Jura in Europa en Noord-Amerika leefde. Andere bekende geslachten van docodonten zijn Castorocauda, die uiterlijk en wat betreft leefwijze op een hedendaagse bever leek, en Reigitherium, de laatst bekende docodont.