Dunnevezelneuropathie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Dunnevezelneuropathie (DVN) is een perifere neuropathie. Het is een subtype van de polyneuropathieën. DVN uit zich in sensibele klachten zoals neuropathische pijn, paresthesieën, en klachten van het autonome zenuwstelsel.
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Bij deze neuromusculaire aandoening zijn de dungemyeliniseerde Aδ-vezels en ongemyeliniseerde C-vezels aangedaan. Deze zenuwvezels zijn verantwoordelijk voor het gevoel van pijn en temperatuur en maken deel uit van het perifere autonome zenuwstelsel. Patiënten met DVN ervaren vaak zeer heftige pijn en gevoelsstoornissen in met name handen, benen en voeten, maar de klachten kunnen ook meer vlekkerig verdeeld zijn. Daarnaast verbinden de dunne zenuwvezels de hersenen en verschillende organen met elkaar. Hierdoor zijn ze ook verantwoordelijk voor de autonome functies: lichaamsfuncties die plaatsvinden buiten het bewustzijn om zoals de regeling van de bloeddruk, de werking van maag en darmen en het zweten.
DVN is een zeldzame aandoening, de minimumprevalentie wordt geschat op 53 patiënten per 100.000 inwoners.
De kwaliteit van leven bij DVN-patiënten wordt sterk beïnvloed door DVN, meer nog dan bij andere chronische aandoeningen zoals een doorgemaakt myocardinfarct of angina pectoris met hypertensie.[1][2][3][4]