Expertisecentrum Euthanasie
Nederlandse medische instelling / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Expertisecentrum Euthanasie (EE), tot 4 september 2019 Levenseindekliniek geheten,[1][2] is een Nederlandse medische instelling voor mensen met een euthanasieverzoek dat aan de zorgvuldigheidseisen van de euthanasiewet voldoet, maar van wie de eigen (huis)arts het verzoek niet kan of wil honoreren.
Expertisecentrum Euthanasie | ||
---|---|---|
Geschiedenis | ||
Opgericht | 1 maart 2012 (als Levenseindekliniek) | |
Oprichter | NVVE | |
Structuur | ||
Voorzitter | De heer dr. J.N. Schreuder | |
Raad van bestuur | Sonja Kersten | |
Werkgebied | Nederland | |
Hoofdkantoor | Eisenhowerlaan 104 2517 KL Den Haag | |
Doel | euthanasiezorg | |
Motto | Zorgvuldig en zorgzaam | |
Media | ||
Website | https://expertisecentrumeuthanasie.nl |
Het centrum is op 1 maart 2012 geopend en heeft 40 ambulante teams bestaande uit een arts en een verpleegkundige die aanvragen beoordelen en zo mogelijk honoreren.
De vestiging van het Expertisecentrum Euthanasie in Den Haag heeft een kantoorfunctie. Aanvankelijk bestond het idee om in het gebouw enkele ruimtes te realiseren, waar mensen – voor wie levensbeëindiging thuis of in de eigen omgeving niet mogelijk is – zouden kunnen sterven. Om die reden werd destijds gekozen voor de naam 'Levenseindekliniek'. In de praktijk bleek hieraan echter geen behoefte te bestaan: mensen krijgen de euthanasie het liefst thuis.
Op 15 februari 2016 zond omroep NTR een 2Doc-documentaire uit over de Levenseindekliniek,[3] vlak na het verschijnen van het rapport van de Adviescommissie voltooid leven van D66-senator Paul Schnabel.