Friedrich Adolph Lampe
Duits theoloog (1683-1729) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Friedrich Adolph Lampe (Nederlands heeft ook wel Frederik Adolf Lampe) (Detmold, 18 of 19 februari 1683 - Bremen, 8 december 1729) was een Duitse gereformeerde hoogleraar theologie en predikant. Van 1720 tot 1727 was hij hoogleraar aan de Utrechtse universiteit. Zijn theologie vormde een synthese van de opvattingen van Gisbertus Voetius en Johannes Coccejus. Gedurende enkele decennia in de 18e eeuw vormden de "Lampeanen" een derde stroming binnen de gereformeerde kerk in de Republiek naast de Coccejanen en de Voetianen. Lampe wordt wel beschouwd als een late vertegenwoordiger van de beweging van de Nadere Reformatie.[1]