Gelderse Broederstrijd
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Gelderse Broederstrijd (ook wel 'Broeder en burgertwist'[2]) was een elfjarige oorlog (1350-1361) gestart door Eduard van Gelre tegen zijn oudere broer Reinoud III van Gelre, over de erfopvolging van het hertogdom Gelre. Na overlijden van de vader van de broers, Reinald II, volgde Reinald III hem op 10-jarige leeftijd op. De feitelijke macht ligt in handen van de rijke Gelderse familie Van Heeckeren en men ging zich meer op Frankrijk richten in plaats van op Engeland en de Duitse prinsen. Als wapenstilstand wordt gesloten met het machtige Rooms-Katholieke Aartsbisdom Utrecht en dit in 1347 verschillende gebieden in het Salland en Twente overneemt, ontstaat onvrede onder de gegoede bevolking. Een rivaliserende familie, Van Bronkhorst, zet Eduard ertoe aan de hertogelijke macht op te eisen.[3][4] In het machtsvacuüm dat ontstaat proberen ook de steden meer rechten te krijgen, zoals Venlo. De strijd trekt door alle standen en het hele hertogdom.
Gelderse broederstrijd | ||||
---|---|---|---|---|
situatie van het Hertogdom Gelre in 1350 | ||||
Datum | voorjaar 1350 - 23 mei 1361 | |||
Locatie | Hertogdom Gelre | |||
Resultaat | Het Hertogdom beland in mei 1361 in handen van Eduard van Gelre | |||
Strijdende partijen | ||||
| ||||
Leiders en commandanten | ||||
|
De oorlog werd op 23 mei 1361 (op Urbanusdag) beëindigd met de Slag bij Tiel waar Reinoud III van Gelre gevangen werd genomen.