De grenzen aan de groei
boek van Donella Meadows / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De grenzen aan de groei[1] (The Limits to Growth: a global challenge) is een rapport van de Club van Rome uit 1972 waarin de uitputtingsproblematiek centraal staat. Het rapport werd uitgewerkt door een team van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) onder leiding van Dennis Meadows en Donella Meadows. Het rapport heeft grote invloed gehad op het milieubewustzijn.
De grenzen aan de groei | ||||
---|---|---|---|---|
Oorspronkelijke titel | The Limits to growth: a global challenge | |||
Auteur(s) | Club van Rome | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Taal | Nederlands | |||
Oorspronkelijke taal | Engels | |||
Genre | ecologie, systeemdenken | |||
Uitgegeven | 1972 | |||
|
Aan de basis van de studie ligt het gebruik van een dynamisch model via computersimulatie van de interacties tussen de bevolkingsgroei, voedselproductie, industriële groei en de limieten van de aardse ecosystemen (grondstoffen, milieuvervuiling). Het World3-model, mede ontwikkeld door Jay Forrester, verwerkte de toen actuele groeitrend in de wereldbevolking, industrialisatie, vervuiling, voedselproductie en uitputting van natuurlijke hulpbronnen. Van deze variabelen werd de ontwikkeling van 1900 tot 1970 vastgelegd.
Vervolgens werden de trends voortgezet, waarbij verschillende aannames werden gedaan. Ervan uitgaande dat er geen belangrijke veranderingen plaats zouden vinden in de fysieke, economische en sociale relaties (het referentie-scenario) waren de uitkomsten schokkend. De natuurlijke hulpbronnen zouden gaandeweg uitgeput raken, waardoor de industriële groei afremt. De bevolkingsomvang en de vervuiling zouden nog enige tijd blijven toenemen, maar de verslechtering van de voedselvoorziening en de gezondheidszorg leidden in eerste instantie tot stilstand en later tot terugloop van de bevolkingsgroei.
Overigens waren dergelijke berichten niet nieuw: ook Thomas Malthus (1766 – 1834) had iets soortgelijks al beschreven in An Essay on the Principle of Population uit 1798: het Malthusiaans plafond. Critici gaven aan dat het rapport onvoldoende aandacht gaf aan de mogelijkheid om met behulp van nieuwe technologieën het doemscenario af te wenden of zelfs dat het rapport volledig foutief zou zijn.[2] Het rapport bevat ook scenario's die veel positiever verlopen en die tot een stabiele wereld leiden. Recente vergelijken met de werkelijke ontwikkelingen laten echter zien dat het (ongunstige) referentie-scenario tot nu toe een goede beschrijving van de realiteit weergeeft.[3][4][5] Het rapport is in 37 talen vertaald en wereldwijd zijn er zo'n 12 miljoen exemplaren verkocht.