Helmholtz-Ellisnotatie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Helmholtznotatie, later uitgebreid en bekend geworden als de Helmholtz-Ellis notation, volledig de Extended Helmholtz-Ellis 'just intonation' pitch notation,[noot 3] is een schrijfwijze voor de tonen van muziek. Hiermee is het mogelijk om tonen met de natuurlijke intonatie, inclusief hun octaaf, ondubbelzinnig te beschrijven. De Helmholtznotatie beschrijft alleen tonen. Er zijn geen aanduidingen voor bijvoorbeeld de duur van tonen en fraseringen. De schrijfwijze is ontwikkeld door de Duitse wetenschapper Hermann von Helmholtz[1] en is aangevuld door de Amerikaanse wetenschapper Alexander Ellis.[2] De Helmholz-Ellisnotatie wordt veel gebruikt in de musicologie.