Hypervalentie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
In de scheikunde wordt het begrip hypervalentie gebruikt om te verwijzen naar de situatie waarbij atomen door het aangaan van chemische bindingen meer dan 8 elektronen op hun valentieschil bezitten en dus de octetregel overschrijden.[1] Dit fenomeen treedt op bij hoofdgroepelementen vanaf de derde periode (zoals fosfor en zwavel). Zij kunnen naast s- en p-orbitalen ook d-orbitalen inzetten om bindingen aan te gaan. Een molecule met een dergelijk atoom wordt soms wel aangeduid als een geëxpandeerd octet. Voorbeelden van dergelijke verbindingen zijn zwavelhexafluoride, fosforpentachloride en chloortrifluoride.