Hypocalciëmie
te lage calciumconcentratie in het bloed / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Hypocalciëmie is een elektrolytstoornis die gekenmerkt wordt door een te laag calciumgehalte in het bloed (Griekse 'hypo' betekent 'laag' of 'weinig'). Een normaal calciumgehalte in het bloed bevindt zich tussen de 2,10-2,55 mmol/l.[1] Alle boven deze normaalwaarde wordt hypercalciëmie genoemd; alles lager dan deze waarden noemt men een hypocalciëmie.
Snelle feiten Classificatie, Specialisatie ...
hypocalciëmie | ||||
---|---|---|---|---|
Classificatie | ||||
Specialisatie | Endocrinologie | |||
Gerelateerde aandoeningen | hypercalciëmie | |||
Coderingen | ||||
ICD-10 | E83.5 | |||
DiseasesDB | 6412 | |||
|
Sluiten
Calcium is nodig voor de opbouw en het onderhoud van de botten en de tanden, bij de werking van zenuwen en spieren (spiercontractie), bij de bloedstolling en bij de transport van stoffen in de lichaamscellen.