De Iljoesjin[1] Il-2 (Russisch: Ильюшин Ил-2) (Navo-codenaam: Bark), een sjtoermovik (Russisch: штурмови́к = grondaanvalsvliegtuig) was een grondaanvalsvliegtuig van de Sovjet-Unie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er 36.163 Il-2’s gebouwd, waardoor de Il-2 nog steeds het meest gebouwde militaire vliegtuig ooit is. Het eerste tweezitter prototype vloog als de TsKB-55 in december 1939 met een Mikoelin AM-35-lijnmotor. Tijdens testvluchten bleek dat het type te zwaar was door de bepantsering die was aangebracht. Het volgende prototype was de eenzitter TsKB-57 die in oktober 1940 vloog met een Mikoelin AM-38-lijnmotor. Dit type kwam als BSj-2 in productie, maar deze naam werd in april 1941 veranderd in Il-2. Tijdens gevechtsoperaties bleek dat de Il-2 erg kwetsbaar was voor aanvallen in de rug (door gebrek aan een achterste schutter). Daarom werd de Il-2M ontwikkeld met een tweede cockpit waar een schutter kon plaatsnemen die naar achteren schoot.
Snelle feiten Algemeen, Rol ...
Iljoesjin Il-2 |
|
Algemeen |
Rol |
Grondaanvalsvliegtuig |
Bemanning |
1 of 2 (Il/2 Type 3M' |
Varianten |
Il-2, Il-2M, Il-2 Type 3, Il-2 Type 3M, Il-2T, Il-2Oe |
Status |
Eerste vlucht |
30 december 1939 |
Aantal gebouwd |
36163 |
Gebruik |
Sovjet-Unie (1941-?), Bulgarije, China, Tsjechoslowakije, Mongolië, Noord-Korea, Polen, Joegoslavië |
Afmetingen |
Lengte |
11,6 m |
Hoogte |
4,2 m |
Spanwijdte |
14,6 m |
Vleugeloppervlak |
38,5 m² |
Gewicht |
Leeggewicht |
4360 kg |
Max. gewicht |
6160 kg |
Krachtbron |
Motor(en) |
1× Mikoelin AM-38F-, watergekoelde V-12 |
Vermogen |
1285 kW |
Prestaties |
Topsnelheid |
414 km/h |
Klimsnelheid |
10,4 m/s |
Actieradius |
720 km |
Dienstplafond |
5500 m |
Bewapening |
Boordgeschut |
2× vast voorwaarts 23 mm-VJa-23-snelvuurkanon, 2× vast voorwaarts 7,62 mm-SjKAS-machinegeweer 1× handmatig te richten 12,7 mm-Berezin UBT-machinegeweer voor de achterste schutter |
Bommen |
600 kg |
Raketten |
4× RS-82- of RS-132-raketten |
|
Sluiten