Kamehameha I
soeverein uit Koninkrijk Hawaï (1758-1819) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Kamehameha I (Kapakai Kokikekoki Heiau (Kohala), c. 1758 – Kailua-Kona, 8 mei 1819), ook wel Kamehameha de Grote genoemd, is de oprichter van het voormalige Koninkrijk Hawaï. Na het veroveren van alle Hawaïaanse eilanden (behalve Kauai, dat vrijwillig toetrad) stichtte hij dit koninkrijk in 1810. Zijn volledige naam was Kalani Paiʻea Wohi o Kaleikini Kealiʻikui Kamehameha o ʻIolani i Kaiwikapu kaui Ka Liholiho Kūnuiākea.
Kamehameha I | ||
---|---|---|
1758-1819 | ||
Koning van Hawaï | ||
Periode | 1810-1819 | |
Opvolger | Kamehameha II | |
Vader | Keōua | |
Moeder | Kekuiapoiwa II |
Onder invloed van de contacten met de Europeanen verenigde koning Kamehameha I op gewelddadige wijze alle voordien vaak onderling vijandige eilanden.[1] De Hawaïaanse koningen voerden een politiek van gastvrijheid voor vreemdelingen, waarbij zij echter bijvoorbeeld de Engelsen tegen de Amerikanen uitspeelden. Kamehameha I stelde de Mamalahoe Kanawai op, een wet die de burgerrechten beschermde van burgers in oorlogstijd.
Zoals in die tijd gebruikelijk was, was hij met meerdere vrouwen getrouwd. Zijn favoriete was Elizabeth Kaʻahumanu, die tijdens zijn bewind veel politieke invloed ontwikkelde. Na Kamehameha's dood versterkte zij haar positie en werd ze koningin-regentes van het koninkrijk.
In 1871 riep Kamehameha V een nationale feestdag, Kamehameha Day, uit ter ere van koning Kamehameha I. Deze feestdag wordt ook nu nog jaarlijks gevierd op 11 juni.