Leonard Lodewijk De Bo
Belgische priester, leraar en schrijver (1826–1885) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Leonard Lodewijk De Bo (Beveren-Leie, 27 september 1826 - Poperinge, 25 augustus 1885) was een West-Vlaamse priester-leraar, lexicograaf en dichter, later deken te Poperinge. Hij wordt vooral herinnerd door zijn taal- en dialectonderzoek, met als bekende werk zijn Westvlaamsch Idioticon. Samen met Guido Gezelle was hij een van de voorvechters van het West-Vlaams taalparticularisme. Daarnaast verschenen van hem ook talrijke gedichten en kruidenkundige werken.
Snelle feiten Algemene informatie, Geboren ...
Leonard Lodewijk De Bo | ||||
---|---|---|---|---|
Portret van De Bo, 1913 | ||||
Algemene informatie | ||||
Geboren | Beveren-Leie, 27 september 1826 | |||
Geboorteplaats | Beveren[1][2] | |||
Overleden | Poperinge, 25 augustus 1885 | |||
Overlijdensplaats | Poperinge[1][2] | |||
Land | België | |||
Werk | ||||
Bekende werken | Westvlaamsch Idioticon (1870–1873) | |||
Dbnl-profiel | ||||
|
Sluiten